Тој веќе и не знае каде е ножот со кој се заканувал.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
— Ами, лек?! — Лекот е ножот, вели, ќе ти ја пресечеме ногата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Небото нема крв, одговори неговата празнина а ова што мислиш дека е нож само е опашеста ѕвезда. А дали ветровите имаат нозе?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)