е (гл.) - вода (имн.)

Велеше: „Вода што стои, не е вода; ти внесува зачмаеност, ленливост”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ги мразев афоризмите и никогаш не дојдов да ти речам крвта не е вода, извади ме од смоларата и стави ме на началничка маса.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А водата си е вода, ќе леат сите, ќе тропаат кофите, ќе висат на багремот ченгелите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Даме: „Да не е водата, сега би можел да појдам кај Младена.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Логотетот сосема се беше задлабочил во записот, и одеднаш, ведра сенка му помина на намуртеното чело и се разлеа како озарение по целото лице: „Вадар е вода“, рече и самиот несвесен што рекол.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Знам само дека, кога почнавме да се спуштаме, под нас најпрво забележав густи шуми, а од што беа густи изгледаа не како да се зелени, туку беа модри, темни, како што е водата во Охридското Езеро ако се оди во длабочините со чамец, ама секогаш по малку се плашам кога ќе се оддалечиме премногу од брегот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И водата, што е вода, ми горчи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За материјалистот, предметноста е есенцијална: каменот е камен, планината е планина, водата е вода, а земјата е земја.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Даме: „Да не е водата, сега би можел да појдам кај Младена.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Каква е водата, Регенте?“ „Чиста како сребро. Испиј една чаша, увери се.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Доксиме, велам, донеси еден котел вода! - Зошто ти е вода, вели Доксим Тренчески.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)