Тој е насмевнат надмоќно, гледа првин во вратата зад која побегна Иван, па потоа кон собата на Неда. Вади цигара и пали.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ги крева своите огромни раце, ги врти, ги гледа, лицето му е насмевнато, а очите расцветани.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)