Ти знаеш повеќе од мене. Ова нека ти биде последен пат. Оди си!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ете, читаш недозволени книги, се дружиш со разни другари, чие поведение не е за пофалба.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ги одбираше Тој зборовите, ги лачеше еден од друг, ги довикуваше од просторот од тишината и од вековите, од облеката и од празниците, од сите пештери и од сите жетви ги собираше, им се умилкуваше, ги галеше, им шептеше, ги средуваше во мали врзопчиња, ги подучуваше и им се подналутуваше, им зборуваше и им појаснуваше дека за сите нив има голем порив да ги разигра, да им открие поинакви и поинакви значења за да не талкаат расфрлани и неразбрани низ сечија свест и низ сечии копнежи.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Не прилега вие да се дружите со секого и насекаде, зашто вие не сте како обичните созданија и безразложна твар.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Не знам каков е трендот во светот ама знам дека во Македонија постојано расте бројот на зависниците од интернет кои секојдневно се дружат со нивното височество фејсбук и скајп.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Се дружевме со нам слично изобличени креатури, имавме секој сопствена интима и многу патувавме (секако индивидуално).
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Џинот се смее Никогаш не дружел со толку откачен затвореник Ние сме играчки на релативноста, вели тој со епилептични гестови Инструменти за реализација на сложени композиции Од кои прска умот а облаците воздивнуваат Гледам како растат отровни насади во неговата утроба (На моменти кожата на Џинот станува проѕирна Дури и розовомлечна, како кај Аксолотлот На Кортасар или како статуите на Буда излеани од Кинески проѕирен порцелан).
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Спиев со Ина, се парев со неа, ја обожував; по три месеца изведување на точката со скалата, веќе вежбав на трапез и станав третиот во точката на Ина и Светлана; ги прошетав сите европски градови; читав многу и се дружев со вистински луѓе, носев вистинска облека и пиев вистински вина; потем раскинав со Ина и своите потреби ги задоволував со многу жени од надвор; но со Ина останав сврзан со папочна врска и натаму, и вообичаено, спиев во нејзината приколка. Таа ми беше спасител; сѐ на овој свет.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но вие сте повиканите што одредуваат колку се снаоѓам во оваа улога?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тоа па тоа: „Кога било дојдено момчето? Дали дружело со некого? Со кого? За што зборувале?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Речиси секој сонува. Оној кој е спречен да сонува, тој мечтае.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Точно е, јас сум неговиот професор и имам задача да поставувам прашања и ништо повеќе.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дали навистина мислеше така или искористи само уште еден од изговорите што умешно ги поставуваше како најприродни пречки помеѓу моето љубопитство и нејзините недопирливи тајни?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А бев сигурен дека барем во сонот дружи со некого од нејзиното минато?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Толку зборови за него а од него ни глас, ни абер: каде се наоѓа, што се стори? Зар дома се врати?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Посебно ми се чини привлечна иако нејасна дури и облачна онаа претпоставка: дека иследникот, во настојувањата да го скрши моето спротивставување и самиот не одбива да дружи со моите размисли упорно следејќи ги.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дали момчето, откако е дојдено, се распрашувало за некои луѓе од градот?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но кога ја прашав од кои причини ги криеме начините на кои општиме со своите спомени таа отворено ми наговести дека искреноста е еден вид разголување.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Таа се израдува кога ме виде мене, бидејќи знаеше дека многу се дружам со Марина. Нѐ почести чоколадни бонбони.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Не можете да трубите „сожителство“ а на детето да му забранувате да се дружи со „шиптари“!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
- Не знам што си. - Не се дружам со овие...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Поради неоснована клевета кај Французите, наводно дека се дружел со непријателите на Французите, тој е отпуштен од службата, дури и уапсен, но оставен да лежи во Командата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Особено интензивно почна да се дружи со една од асистентките на Перуниќ – Тамара Вилајетовиќ, Србинка со муслиманско потекло која беше само неколку години постара од Томето.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Пари, статус, патувања, уба гардероба, ќе живејш во голема резиденција, ќе имаш вила на некој грчки остров, ќе се дружиш со богатите...“
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
ВЕРА: О, Аршински? Тука ли е тој? Сто години не сум го сретнала. Да, тој многу се дружеше со Лења Барбашин.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Крсте се уплаши да не замине Стојан, како што му направи порано неколкупати, инстинктивно чувствувајќи дека не треба да има давање земање со овој „предавник" Стојан се зачуди кога го виде така весел и ја осети онаа пријатност од времето кога Крсте дружеше со нив.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сите ученици забележија дека Крсте непрестајно се дружи со Стојана и Нешка и не можеа да си објаснат од каде дојде ова зближување.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Иако во тие денови помислував дека сум имун на магиите и дека не дружам со потсвеста, сепак не ја исклучував можноста дека нешто ме има придвижувано кон постариот пријател и низ такви простори.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Па сепак, откако истече поројот на таа страсна ноќ, ѝ реков дека знам оти кога е во прашање љубовта дружам со наивноста.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Го знам и тоа, ѝ реков, дека ти знаеш оти всушност јас сум оној несреќник кој не е сигурен во колкава мера ги пречекоруваш границите на верноста.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Знаев дека во тој момент дружев со себичноста!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Потоа цело лето сме се дружеле со нивните песни по ливадите и шумичките, за да ги испратиме наесен со тага и грижа, дали ќе презимат, дали пак ќе ни се вратат!?
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Секој ден ми беше пред очи без да мислам дека било толку едноставно да се дружиш со неа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми беше добар пријател и сакав да се дружам со него.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Што сум јас виновна што запознав толку луѓе, се дружев со нив и одев на журки.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
- Види, јас додека се дружев со тебе воопшто не контактирав со него.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)