Во мигот, кога ги отвораше очите, една голема нежна рака го држеше нејзиното чело.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
А таа друга страна, седеше до нејзе и ја држеше нејзината рака.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Додека таа зборуваше, позицијата на нејзината рака се смени; наместо таа да му ја држи раката, сега неговата рака ја држеше нејзината.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Станувам да отворам и гледам на врата се истопорил Жанко Жилковски, кој носеше 5 четврт бурек со урда, но внатре наместо урда имаше биено сирење, а до него застаната цицлестата Јелена Ристевиќ, која го држеше нејзиното најново цд у рука.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Се обиде да залази по земјата, но лепилото беше веќе исушено и ги држеше нејзините петици за петиците на нашиот Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Карамба-Барамба стои гологлав, сенката зад него игра со шапка на глава!
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)