држи (гл.) - под (предл.)

Првата двојка тивко разговараше: — Тој, со големата брада и долгите, надолу наведени мустаќи, тој е војводата Петре Ацев, — му објаснуваше Шаќир на Толета и го држеше под десната мишка, очигледно претпазливо, да не му текне во последниот момент да се пишмани и да се врати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да бара ли некои привилегии за себе и четниците, или пак да се предаде на „милост и немилост" на овој нов господар на неговите мариовски планини и села?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На крај тој вели: „Серијата нагаѓања и хипотези мора да се држат под контрола, инаку врските помеѓу историскиот модел и новиот фонт ќе станат метеж.”
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И судбина ѝ е на Зоја да го носи пушкомитралезот и да пука, да убива, непријателот да го држи под оган...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не е важно колку читаш туку што читаш. Може да завршиш и 3 факултета, но пасивизираноста на студентите покажува дека факултетите се само добро разработени детергенти кои тенденциозно ви ги потплакнуваат умовите и ви ги држат под контрола со што станувате послушници на системот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Не беше тешко да се држат под контрола.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Демек... - присторе Србин. - Демек, тоа е да не знаеш кој кога те држи под око и зошто. - Аха, - рече Србин и реши нешто да запамети. - Убаво богами.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Момчето мокреше на ѕидот, но девојката цело време го држеше под рака и не го пушташе.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Вистинската личност, во која би била олицетворена неморалноста на жената, би бил коњушар кој смрди на ѓубре и тој лик требаше да го оствари Роберт Њутн или некој сличен на него.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Дури иако не наполно разбирлив, не барем за сите, и сепак со злокобно значење во себе, како да беше опасно да се држи под јазик, брзо се искплукуваше; секако, сеедно што за некои дојде привлечен и нов, ги присилуваше со магиска закана во себе да бегаат од него.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И таму ден и ноќ, да ме држат под трансфузија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На, гледај...“ ги вади од долапот и ги фрла пред неа; прва фотографија: Профим со жена си Профимица; таа е со испупчен мев, трудна; крај нив се сите четири ќерки: Царјанка, Девица, Венера, Андромеда; облечени која како се нашла во моментот кога сликарот дошол; зад нив: плот со оретчени плотици на кои стојат наврени празни грнчиња, стомни, чупки; дрво што се превиткало и со едниот дел влегло во фотографијата; Профим со поднакривена шубара и исшилени мустаќи подвиткани нагоре; едната рака ја држи префрлена на рамото од Профимица, а со палецот од другата рака притиска на малото џепче од копоранот; Профимица е забрадена со шамија тргната над очите, како да се затскрива од сонцето или како да се срами; втора фотографија: Профим и Профимица, сами; Профимица е со доста потпорастен мев; фотографијата е направена одблизу како за на ѕид или надгробна плоча; жена му ги држи рацете скрстени на мевот, а тој ја држи под рака; зад нив се наѕира вратата на чија клучалка висат потки од дрен и кукурек и дел од детската глава нацртана со креда на вратата и чијашто уста е развлечена во смеење; трета фотографија: пак сите заедно, но сега Профимица ја држи во рацете долгоочекуваната принова на куќата - бепчето Скрче; се гледа: фотографот имал голема мака додека успеал да го фати овој момент кога бепчето ги отворило очите, при што насмевката на Профим, од долго местење и стоење, останала како сиросана, како скаменета; девојчињата од пресилно блескање на сонцето, замижале и изгледаат како да спијат! четврта фотографија: Скрче качен на коњ.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога ми го прати писмото за да ја земам, а тој пес ја одвлекол дома си и таму ме рани, ми пиша дека ја држеле под клуч... (се бара во пазувата и вади писмо).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Никој не се држи под папок од болка заради бесот на Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Преку обете усни му се протегала гребаница - бодел со нож, бодениот се бранел со нокти, бодел брзо и со кратки удари и ја присвоил пушката зашто рацете му биле покрвави од на другите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Буден секогаш, ги држи под контрола сите останати клетки, што со своите задачи одговараат пред него. Тој управува со сѐ.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Цели осумнаесет месеци министерот ја држи под своја власт.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Јас, пак стенкам, напињам и се држам под папокот, како да вадам ножови од него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)