Додека учителот испитуваше на таблата една задача по делење, во училницата се разнесе ѕвон на искршено стакло. Тоа дојде така одненадеж.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
А им дојде така зашто моето име се споменуваше заедно со неговото презиме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знам што ми дојде така?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како што внедоапица дојдоа така пројурија низ окопите едни како да се жирафи гледајќи преку окопите, а други подведнати како изгладнети мачки глушец што бараат, се пикнаа во земјанката кај командирот, рекоа што рекоа таму и како што брзо се појавија така брзо се изгубија по истиот окоп назад.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ја претресувам 105. бригада, и јас не знам што ми дојде така.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Ногу ујгун ќе ми дојде така“. — Си правеше Доста план: — Ем чупето не си го давам наки од мене да ми трга мака, ем детето ќе ми има токмо сермиа со Стојовите“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа дојде така ненадејно. Токму во часот кога наполно беше заборавил на неа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)