дојде (гл.) - горе (прил.)

Погледот му лета од предмет на предмет. Заборави зошто дојде горе.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Речи му да дојде горе!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
„Абре како можеш така да седиш, да не дојдеш горе кај дуќанине?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Стојат, ја гледаат, кон неа подаваат раце и ја викаат да дојде горе, на чардак.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој се наведна преку работ на покривот над терасата, ја пречека со обете раце и несмасно тешко ја крена преку ѕидот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Низ нејзините раце течеше едно лесно потреперување, како да поминува низ нив некој далечен бран на страв.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Милане, каде си? што си се искачил таму? - Дојди горе. - Слези ти, што барам горе. - Дојди. Ќе видиш.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)