дојде (гл.) - веќе (прил.)

И немаше што. Мнозината го кандисаа стариот мудур и дојде веќе пред портата кај Ристета Жиовецот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Качакот ја држеше главата провисната, гледаше в земја, сонцето го пржеше по темето, му облетуваа муви и инсекти околу устата што му пенеше и му гореше за вода, напинаше на јажињата со кои беше врзан да ги скине; гледаше во луѓето собрани околу него, гледаше во езерото што ја заплискуваше водата и со јазикот мласкаше, стружеше низ устата која сѐ повеќе му се сушеше; се вртеше и го бараше Делина да дојде веќе, да му го забуца куршумот и да го спаси од овие маки.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Може ќе го снема и нема да дојде веќе.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
И добро што не дојде веќе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Нашата војска е толку силна што постојано ги сотира тие комунистички банди, на кои им дојде веќе крајот ...“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Што не дојде веќе еднаш мајка ми, да ме откачи од оваа досадија, - си велев – отсекогаш била влечка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И Митра дојде веќе со Доста на чешмата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Што прави толку долго? Од кога ја чекам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)