дојде (гл.) - цар (имн.)

Дури и кога дошол царот на окупаторите го викнале од дома да слика како народот му ракоплеска.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ватил пердуите да и корни, арно ама многу болеле и зел да ји остригол со ножици.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа си дојде царот од прошетка, му казала царицата за пресудбата како пресудила двајцата со кобилата и со ждребето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
За пакос, во тие зборои беше ја потерал кокошката некој петел и беше прелетала у богатио; едно ја видел и је врлил неколку зрна царевка да 'а подлажи и ја ватил, та ја заклал и си ја изел.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Знам, знам! На Царевите не им личи да не бидат сликани.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)