дојде (гл.) - син (имн.)

Сакаа тоа да биде нивни дар на црквата за да им помогне Св. Богородица да им дојде синот здрав и жив.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Со овој измислен настан го вратив својот долг.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ќе дојде синот Драге, кога ќе узреат крушите авчиња, вели.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Гого и жена му го запознаа девојчето кога дојде синот дома да си ги собере пљачките, а после останаа да се тешат: Гого наоѓаше оправдување за неговиот наврапит (по него) и непромислен (по неа) чекор, во тоа што детето, односно човекот, сака веќе да се осамостои, да застане на свои нозе и да заснова свој дом, па и да се оттргне од влијанието на таткото како сликар и просто да излезе од сенката на неговиот авторитет.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Дошле синовите на првиот орач на светот и ја ожнеале нивата.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Дури да дојди син му од царот да ја земи, поминала една проклета Еѓупка и се вратила под дрвото, та пошла до бунаро што бил зад дрвото, да се напие вода.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Едно беше се опулила во бунаро и ја видела сончеа сестра во водата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)