дојде (гл.) - жена (имн.)

Одам кај јатрва ми, Уља, и ѝ кажувам. И дојде жената.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Додека Едо буричкаше во моторот на колата оставена во дворот, му дојде жената на капетанот, бидејќи нероткиња, комишиите ја викаа Јаловицата, крупна, силна во нозете, со градите подвиснати бидејќи немаше градник, разградена со цигара во раката.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
По мракот си дојдоа жените од работа и го најдоа Толета пред кошарата со децата, темен, задуман, натажен, само што не ревне да заплаче на глас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На месечевиот чардак на Сува Река доба е да дојдат жение со бели раце.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
РАЈНА: Утринава дојде жената на Гркот. Се викна Елена. Ме прашуваше дали ми е тесно во куќава.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)