Во Наташа се разбуди искра надеж: дојде до некаков контакт, некое разбирање; но сето тоа се беше случило само во човечкиот дел од свеста на старецот, оној што исчезнуваше; само оттаму допре тој кревок знак: „не сум јас“; а внатре... внатре... во длабочината на неговата сегашна душа, тој знаеше што е со неговото „јас“; тоа стана трепет од непостоење и цицање крв. 74 okno.mk Поради тоа неговите зборови не го променија неговото однесување; изговорувајќи ги, тој неумоливо се приближуваше до ќерка си... и се впи во неа: Наташа ја загуби свеста.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Го допрев тој ѕид за да проверам дали можеби сѐ уште нешто има таму, но немаше ништо. Ниту знак дека нешто имало.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
- Види каде го имам ставено твојот прстен? Во моето руско скровиште!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Но стигна уште и да каже: „Јас тука ништо не можам“.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Не дозволува никој да и го допре тој нејзин „свет”, а секој предмет има своја приказна или историја, со која е поврзан.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)