Од ранецот го извлекувам албумот што со години го дополнувам со стари фотографии.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ја следеа, ја дополнуваа со познати и со непознати имиња, семејната линија која стигна и запре крај Езерото, со речиси сите свои припадници.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Устите им беа полни со големи и гневни, многу значајни и звучни, итри и пламени зборови кои без прекин беа дополнувани со гневно кренати и стегнати тупаници, рацете не им мируваа, туку само се закануваа и со прстот вперен во нас чиниш ни велеа – ТИ и ТИ и ТИ, што чекаш?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
По секое јадење ги дополнуваме со вода.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)