допира (гл.) - мој (прид.)

Наш заеднички епитаф Овој зрак кој утринава незабележливо навлегува во мојата соба, легнува на постелата на која лежам, лази по неа, се искачува нагоре и го допира моето тело, моите раце, лице.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)