допира (гл.) - во (предл.)

Авторитарен глас со голема длабочина, и силен впечаток се разлеваше ревносно, не допирајќи во мојот затворен ум...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Татко, слушајќи го ова од Игора Лозински, добиваше нов доказ за својата теза дека империите се допираат во екстремните потези, во големите грешки, кога цената на поразот треба да се плаќа со невините животи на жртвуваните. Така би со сите империи на Балканот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа го пречека како што го пречекуваше во сонот: со кафе, со пијалак, со проѕирна наметка на неа, со седнување крај него на каучот, со допирање со голите колена како што го допираше во сонот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Така допираше во темницата од ќошот гласот на Пискулиев, тих и благ како обично, без некаква видлива промена.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Среќата можеби само еднаш со таков блесок се допира во животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ретките состојки на зборот Нѐ допираат во животот И ние ги изговараме.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Светлината допира во закнижениот прозорец и ги притиснува клепките и допира до разматената свест.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)