допира (гл.) - глас (имн.)

Му велам: ‘Тората3, раби, повторно ќе се пишува...’ А тој само зачудено ме гледа“.  Однекаде допира глас на спикер од радио.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се загледа таму од каде допира гласот и во себе се помоли - Господ да даде уште еднаш да го слушне тој глас што пред малку и се пристори дека и е познат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Доаѓа некаде од далеку, осакатена, кркорлива, некако скршена од планинските врвови и долови, од ветриштата и виулидите; во неа има нешто кобно, зашто, откако замолкнува звучникот, во бараките и коњушниците почнуваат намнисувања, плачења редења: Твојте лисје, горо сестро, Пак ќе ти се вратат... допира гласот на падавичарите и веднаш носи со себе тага и болка за загубеното.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И наеднаш допира глас до нив - војна е, Германецот го поробува светот, Талјанецот е со него, Бугаринот по нив!
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И наеднаш допира глас до нив - војна е, Германецот го поробува светот, Талјанецот е со него, Бугаринот по нив!
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
БИБИ!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста и Тики застануваат пред вратата од каде што допира гласот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)