- Па, ние во куќава не сме донеле жена, туку несреќа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Му донесе жена му на Мил и рече: - Како издржа таква температура, боже... како не се распадна...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
И кога Крсте Младенов Акиноски стана глава на клонот на Акиноските што остана да живее на Имотот, односно на сираците Младенови и Спасиини, за да има кој да се грижи за нив, си донесе жена, некоја комитка, Султана по име, од костурските села, каде што комитуваа со братучедот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Првпат од заминувањето на Марија, кога Хелвиг донесе жена горе на катот, иако не им ја претстави, мајка му и татко му се израдуваа.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)