донесе (гл.) - дрво (имн.)

Во торбичево имаш и солца. Пак да ми донесеш дрва.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Ќе излезе средовечен човек, со мустачиња и ти ќе му речеш: „Чичко Тале, ме пратија Горјан и Огнен да ти ги донесам дрвава.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Толку се бев занел што воопшто не сум забележал дека дедо ми, кој седеше на столче крај огништето, веќе неколку пати ми велел да одам надвор и да донесам дрва.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ти си отишол во визбата да донесеш дрва и, не знаејќи, си го фатил човекот како краде.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Ме пратија Горјан и Огнен - почна да објаснува Трајче - да ти ги донесам дрвата, да ми дадеш сол и да ми го закрпиш самарчето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Беше кај ужина време и дедо ми ме испрати да донесам дрва од под тремот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Налутен за нешто, веројатно што не го послушав да донесам дрва однадвор, дедо ми ја истргнал книгата од раце и ја фрлил во огнот...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Многу да ги поздравиш Горјана и Огнена и да им речеш: „Чичко Тале ми го закрпи самарчето и ми рече пак да му донесам дрва.“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)