А на Лумана му должиш и, ако не слушаш, едно ќе те посоветувам: отсега натаму слушај го и други марифетлаци не ти требаат...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Го должам и објаснувањето дека Роза му е невенчана жена на Раде, можеби еден нов вид метреса или држанка (како што често божем на шега се нарекува таа самата).
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Сега можам да се качувам во светот горе и да слегувам во светот долу и да гледам кое време на кое му должи и кое го менува - минатото идното или обратно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)