догорува (гл.) - оган (имн.)

Малку понастрана догоруваше оган на кој се допечуваше јагне.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сега некој црвен виор ме буди во сонот и во пределот како во света земја гледам: не догорува огнот и не гаснат ѕвездите.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Догорува огнот и пламенот трепетливо се смалува, болска над жарта и ко воздишка згасна...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)