доверува (гл.) - свој (прид.)

Но тој, татко ми како да имаше еден свој внатрешен јазик на тишината, на кој му ги доверуваше своите незадржливи мисли на кој и да било надворешен јазик.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Присуствуваа на свадбите што речиси еден по друг ги направија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како момчиња си ги доверуваа своите први љубови.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Длабоко навредените, оскрбените, грешниците, покајниците, осамените, јадосаните, очајниците, неутешените во љубовта и во загубата на најмилото, луѓето исправени пред неизвесноста и ризикот на следниот чекор, животните корабокрушеници, - сите, сите доаѓаа тука и на дивината наоколу, на небесата над Потковицата, на овчарите и на случајните намерници, лелекајќи гласно им ги доверуваа своите тајни и несреќи, своите болки и загуби, своите намери и решенија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И никој поради тоа не ги осудуваше, не ги презираше и не ги земаше на подбив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)