доаѓа (гл.) - овде (прил.)

Каљостро: Право да ти кажам, не ми се доаѓа овде...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кракатау: Така.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кракатау: Вечерва смогов низ градот се сече со ножици или со лажици можете да го сркате, по желба, а ние се пробивме до ова темно катче каде што ни едно пиле не пее, кадешто ни глувците немаат мир, а еве, кога доаѓавме, дури и Шарко, студентскиот беден Шарко избега од нас, како параноичен глушец, ко да сме ние двајца некакви си фантоми, ви се молам, некои смоговски џукелчиња од чад, ти ебам, кога и кучињата бегаат од нас!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пишуваше дека во неа навраќал во свое време Балзак и дека, кога доаѓал овде, го пиел тој и тој пијалок а сега кафеаната постојано ја посетувал Жан Пол Сартр.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Додека беше млад и доаѓаше овде кај умилниот Диран, Камилски искрено му говореше за своите ставови и мисли, но сега остана нем за своето минато, велејќи му: Помина, пријателе верен, многу време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беа задоволни од промената на местото и сега, како што секогаш кога ќе можеа одеа во рововите, доаѓаа овде над карпата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А јас еве доаѓам овде, божем да го земам клучот, за да не ми остане душата затворена.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Исто... ама не е (баш) исто Модерните печалбари, се делат на две категории: Првата, се оние кои доаѓаат овде, вегетираат у хибернација скоро четири години, не можат или не сакаат да се снајдат, ставаат пасош у џеб и штикла.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
- Знаете, јас имам проблем... луѓе без проблеми не доаѓаат овде во вашите канцеларии...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Така. Те видела жена му на клисарот. Доаѓа овде и колне: „Не сакам да ми ги бере.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дотогаш пред Сара ја премолчував Марта Бернајс.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Едно попладне на крајот од тоа лето, Сара ме праша: „Зошто Зигмунд повеќе не доаѓа овде?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Доаѓа овде и колне: „Јас од нив живеам, вели. Немам ништо друго.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)