доаѓа (гл.) - со (предл.)

Вратите затворени, козите прибрани, децата растат низ нивните соништа.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Доаѓаат со бајраци и со труби и преповторуваат: сите ние веќе по трипати бевме мртви...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Во Ардените, пак, да се вратам на оние прекрасни романтични места покрај Урт, сретнав безброј населби, села, селца, попатни кафеани, бензински пумпи, кои до еден стојат на дофат од раката на гостите, кои овде, во текот на целата година, доаѓаат со стотици и стотици илјадници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Викторе, чекај ме утре на автобуската станица во Скопје. Доаѓам со „Ниш експрес“ од Белград.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Доаѓам со автобусот од Белград. Чекај ме во недела на станица околу пладне. Твојата внучка Рада.“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Овде луѓе доаѓаат со разни тешкотии, тешкотии со жени, тешкотии со работата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
АРСО, ТЕОДОС, И СТОЈАНКА СТОЈАНКА: (Доаѓа со стомна на бунар. Поздравува срамежливо, но убаво.) Добро утро.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Хм, хм... (Ја свртува главата на другата страна.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Што дека моите знаат дека сум кај Бреза, кога всушност не сум? – ја прекина Марија. – Да не мислиш дека сега спокојно седат и гајле немаат што ми се случува?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што ми требаше да доаѓам со вас без да им се јавам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
(...) Додека плаќав такси, го видов Џед како доаѓа со полна торба флуоросцентни цевки. Го почекав.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Штом сонцето ќе клонеше кон заод, Трајан кришум низ бавчите и лозјата се провираше до кошарата на другата страна од брегот каде што Царјанка доаѓаше со кошот на рамо за да земе храна за добитокот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Најмалиот брат на татко ми секогаш доаѓаше со полн багажник играчки од Германија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Баба ми беше речиси цела во гипс и завои, а дедо ми и Александар по една рака и нога!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дојди назадечки ваму. (Михајло доаѓа со грбот свртен кон арамијата.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Над заедничкиот гроб на момчоците што пред три години ги заклале преостри јатагани, неколку мајки, како и секогаш во претпразнични ноќи, доаѓале со свеќи да се молат за синовите, најмладите светци во стојбината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мртви, вратете му се на својот свет! Но мртвите останале таму кај што ги закопале живите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И пак ја видов; доаѓаше со влажни стомни и чекореше премногу исправена за товарот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад селските куќи на ридот се постилаше зеленило прошарано со купови бадемов цут.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ах, - си мислев, - да требаше да доаѓа со нас и мајка ми, колку многу нервози ќе имавме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Секако“, вели тој, „јас и така не доаѓам со вас, ќе останам кај Роза“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Доаѓаше со своето мало торбиче, во кое беше нејзината ноќница, нејзиното шише со лимонска тоалетна вода од која никогаш не се разделуваше, доаѓаше со чоколади за децата, со тегла ајвар или слатко, што ги беше подготвила сама, таа есен, и со книга од Татковата библиотека.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)