доаѓа (гл.) - тој (зам.)

Мене сега повеќе ме интересира, зошто не доаѓа тој проклет детектив.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
“Ви велев јас,” вели отец Лаврентиј, “книгата мора да е здрава.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не ни беше јасно од каде доаѓа тој звук па јас ја прашував мајка ми... мамо зошто и тропаат на баба забите...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Секогаш доаѓа тој миг, распараното и скаменето од секојдневните ужаси, од чемери отруено и оболено мајчино срце - и во најтешките времиња, ќе го слушне и ќе го препознае гласот на својата рожба...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И доаѓа тој со раѓањето на сонцето, сеопфатно и севладеачко...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А и ректорот е жив, заточен во некое идно време.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На сон му доаѓаше отец Лаврентиј: доаѓа тој со исчезнатото слово под мишка и се смее.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не можевме точно да определиме од каде доаѓа тој звук: се чинеше дека е веднаш тука, во близина, зад куќите, во првата улица.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)