Во тој случај може да се критикува она што се движи внатре едно подрачје па затоа мора да се покори на неговите правила, а критиката е можна во моментот кога не постои покорност спрема правилата.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Вкочанетоста се движи внатре, во самата себе, се поместува под тврда кора и живее со свој живот.