Да не се попушти, зашто, колку пати ќе попуштиш, толку пати ја губиш сопствената слобода...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Бидејќи едновремено го губиме сопственото јас и ја прифаќаме лажгата дека имаме автономно его, од нас се очекува во себе да ги почитуваме надворешните ограничувања, и тоа речиси до неверојатни размери.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
4. „Внатрешното” јас самото станува еден расцеп и го губи сопствениот идентитет и интегритет.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
5. Тоа ја губи сопствената реалност и непосредниот приод кон стварноста вон себе.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)