губи (гл.) - зад (предл.)

И гледам како Горачинов ми се губи зад својата насмевка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како и да е, господинот Сенка никој (што значи и: никогаш) не успеал во потполност да го опфати со поглед; само ненадеен трепет во мракот (црно преку црно), пред да се заспие, слично на одвај чујно мавтање на лилјак - нешто необјасниво но страшно; или молневита трага од крајот на долгата црна наметка што се губи зад некој агол, и тие чудни сеништа (од уште почудни светилки?!) по старите и мемливи ѕидови, тогаш кога минува господинот Сенка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Неговите исчезнувања се објаснуваат на стотици начини, трансформирани во фолклор, успивни приказни, суеверија...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Работата го обзема, па не ни забележа дека денот одамна беше го минал пладнето и полека почна да се губи зад ридјето.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нас нѐ прелетуваат гаврани, гракаат и се губат зад меѓите, во сивилото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се навалуваат на левото крило, свртуваат во полукруг, ја бијат Сува Гора и се губат зад планината Врба.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И сѐ така: еден се губи зад ридовите, а друг веќе се крева и нѐ брка ко зајаци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)