гори (гл.) - од (предл.)

Биди ербап сега — не пушчај го", — си зборуваше самата и гореше од желба што побргу да го види Крлета и да го избакне како свое дете.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Чекаше да биде готов вујко му и гореше од желба што побргу да се јави на Слива и да ги види витолишките планини, покриени со вечно зеленило, а под нив селото, покриено со редок дим од двесте огништа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога виделе дека земјата им се поиспостила, а тревата речиси секоја година горела од жешкото сонце, тие намислиле да побараат попогодни места, кои во тоа време ги имало во изобилност.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Оди меѓу ранетите право кај својот ранет кој гори од жед.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ме носи под земји, ме крева Над облаци, ме гори од мрак- До зори, со сласт и пороци Таа река која гори, гори Да ме согори, да ме измами Со жарот, од боговите дарот, Кога сме тажни и осамени Сами од себе заборавени?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Безброј пати ја почувствувал нејзината сласт и пак гори од желба да ги испроба на дело најскриените варијанти.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Уште од тогаш забележав дека гори од желба да ја предизвика мојата љубомора.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Гореа од желба, но се воздржуваа предвреме да ги откријат изненадувањата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Навечер покривите од куќите горат од сончевиот залез.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кимам со глава, се заблагодарувам и, со спуштена коса преку лице, проаѓајќи меѓу луѓето, излегувам од ходникот, а грбот ми гори од погледите на вчудовидените.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Наместо да се истури врз него, зашто ибн Тајко претпоставуваше дека нему душата му гори од лутина поради онаа распеана раја долу, бегот сѐ уште покажуваше повеќе некаква необјаснива загриженост.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Момченцето гореше од желба да го отвори своето писмо, но не можеше, зашто дедо му беше повеќе од нестрплив да разбере што му пишува доктор Коста.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Душава ми гори од името негово огнено.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Грета (Стои над Среќко): Слушај, ти, робу на салама и кашкавал! Ако имаш сида повторно ќе се вратам, но тогаш ќе ти набутам бомба во чмарот!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Среќко: Па пробај. Горам од желба да те бакнам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета ја грабнува чашата сок од раката на едното дете, отпива од сокот и течноста ја исплукува врз Среќко кој се превиткува на подот. Сите стануваат. Настанува врева)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Горам од нетрпение да видам што е тоа што те тера така брзо и така лесно да го извлечеш пиштолот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Со векови човекот ја гледал Месечината и горел од желба да се искачи до неа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Од студот повторно се разболе Илко: одново го зафатија поранешните трески: ту се тресеше од студ, ту гореше од оган.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
- Мене, вели, главата ми гори од работа, а тој брка чавки.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)