гори (гл.) - куќа (имн.)

Жените и децата припиштеа кога видоа дека гори куќата и летнаа да бегаат надвор од дворот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На крајот од улицата гори куќа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Проклетија, гори куќа а нивниот селанец Ангеле Преслапец, сега пожарникар во градот, го нема да дојде со црвена цистерна и да помогне: во огнот бездруго е Антуш Крстин.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сега го слушна гласот на Кети како ги проколнува двата дрски гаврана кои секое утро доаѓаа блиску до куќата и гракаа и крескаа како божем да гореше куќата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Горела куќа. Во третата улица до улицата каде живееле тие.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)