На почетокот од записот има една реченица во која се прашувам зошто си го гнасам лицето и дека таа мисла постојано ми се меткала низ глава.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Отпадоци, догорчиња, исчудувања, ни го гнасат лицето.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)