гледа (гл.) - ли (чест.)

Ти што силен се нарекуваше, ти кој се правеше јунак, па мислеше дека ако пропадне фабриката, каде што двајцата работевме, понесен од храброста своја велеше: - Ги гледаш ли овие две раце?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
А ловџии, - малку! - Еј, гледаш ли фазани! - ме кошна сопатникот Ицко.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А учителот, притоа, не испушташе да рече: - Гледате ли, драги мои, како секојдневно и неусетно ни се слива времето. . . како се проткајува и тече, тече и одминува со нас, а и ние со него. . .
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Гледате ли, гледате ли, луѓе? - врескаше панично полјакот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Немој бре Толе, не пусти го селото, бре брату! Не гледаш ли колкава сила нѐ налегнала па и ти сакаш да не дозапустиш! — молеа селските луѓе, но востаниците беа гладни и истоштени, а Толе им вети дека ќе најде леб оттаде река.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И откако ги испрати со најголема срдечност, му се фрли на Мирчета: — Море ќе нѐ земеш на душа со вакви твои пријатели, бреј! Не гледаш ли, пет души сме ти се обесиле на вратот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ја гледаш ли онаа пукнатина - праша Бојан. - Да.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Онаа сива кобила ја гледаш ли, еј? - праша Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Го гледате ли? - А што има таму? - Орли. Орелски гнезда.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Е, гледаш ли, а? - малку зајадливо го подбуцнува во ребрата дедо Димо доктор Коста, кој седи до него, понесен од општото расположение, разнежен како дете.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Освен тоа, не гледаш ли дека се шегував со тебе? Каде ти е чувството за хумор?“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Гледаш ли што си напишал?“, рече. „Ние читаме меѓу редови“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Одиш? - Стигнав... - Десно гледаш ли едно мало ритче? - Гледам.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И татко му, прекрасниот вљубеник во Платона, избезумено пред смртната постела му шепотеше, чешајќи се по косата како да истребува вошки: „Ги гледаш ли портокаливе. Мајка ти ги донесе.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Мачката му одговорила: - Не гледаш ли? Мене по стопати на ден ме тепаат, па не сакам да знам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„Земи.“ Главата му беше како на кол што јас не можев да го видам од сплетените прачки на колскиот ѕид.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Метуш Батковец утрово испече леб за мене. Таа плоча од 'рж ни со секира не се сече. Гледаш ли, Онисифор Мечкојад ги надмудри.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Гледаш ли? Како никогаш и да не доаѓала. Не се ведам да ја отворам нејзината торба. А и зошто?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
ЛУКА, Слушај ти, добро што твоите браќа и сестри ме удавија со здодевност, но сега кога те дочекав со толку желба да излеземе на прошетка, доаѓаш накисната до кожа НЕГОВИТЕ и со лице некаде меѓу боја на олово и форма на превртен чадор, кое така добро го познавам. Па не можеме така да се разјасниме, гледаш ли.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Го гледаш ли овој феномен, докторе? Го гледам.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Гледаш ли? Како никогаш и да не доаѓала.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Така ... Гледаш ли дека можам да те кренам. Ама не тегави се ... Јавај, кога ти велам.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Гледаш ли каков било доказ дека тоа се случува ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Овде се пет прсти. Гледаш ли ти пет прсти?“ „Да.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Погледни колку си ослабнат. Гледаш ли ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го гледаш ли тоа чудо што зјапа во тебе? Тоа е последниот човек.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Гледате ли некоја врска меѓу социјалното пропаѓање и подемот на киберпросторот?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Го гледате ли? — тука Бино ја покажа Нешка. — Го гледате ли?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пролетта пукна и сѐ оживе. Во Старчевото градинче пчелите заработија и како да им зборуваа на децата: „Гледате ли ние колку се трудиме?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И кога невестата, по обичајот, тргна со стомните на чешмата на средсело да наполни вода, жена му на Китан фучеше со кошулата одејќи пред невестата, ја мавташе по сокаците за да ја видат сите селани и викаше: - Гледате ли... Гледате ли... Како јагне да е заклано...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Рече: - Е аџамии деца! Гледаш ли бре Коте.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Е, им го гледаш ли сега крајот на твоите роднини? - Ја, - рече Коте фаќајќи се за брадата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Тогаш ајде со нас! Што си тргнал сам! Не гледаш ли какви се времињата?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Не гледаш ли дека Германците влегоа во селото?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„Сите ние сме во своите черепки. Гледаш ли колку сум грда?“ рече таа. 9
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Гледав во црневицата, во толпата, во шумата црна и чемерна и никаде не можев да ја видам мама...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Ја гледаш ли дупкана што зее во карпата?“ – ме праша. – „Ја гледам“, -реков.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сестра ми ме повлече за полата и низ плач ме праша: - Бате, Кире, ја гледаш ли мама?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но, би се капеле цел ден, А многу деца не знаат да пливаат... Е, тука би можеле да настапат непријатности. Гледаш ли?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Гледате ли? А пак што сѐ прави со Зоки, тоа не може да се раскаже, умот ќе ви застане!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Гледаш ли каков си ти, Зоки? Не ти е жал за пријателите! - Жал ми е. Ние убаво си игравме со Мечето.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Зема нови сили!... Се надминува себе си!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Гледаш ли што направи твојата кретенска немарност! твојата имбецилна заслепеност...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се дуе до максимум!... Си ја откопчува кошулата...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не гледаш ли дека слушаме пренос, ашлак еден!
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Не гледаш ли како рипнале на мене како црни сотони од пеколот?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
DD ПТ: Гледате ли некоја врска помеѓу фантазијата и религиозноста? DD ЕВ: Можеби. Не знам. Црквата е интересно место. 16 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Којзнае колку пати опомена: - Нова Годино, кралице на благогласините, не гледаш ли дека доаѓаме до големиот свет и оти во нас се насочени милиони љупопитни погледи!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Човештина ли има во тоа што Зоја, а бре, погледни ја, девојче е уште, мрсулот, гледаш ли, како и виси, а таа го носи пушкомитралезот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По мирната видна поврнина, извртени на грб, се белееја многу риби, замелушени од експлозијата. – Гледаш ли? – гордо рече Беличот, кога почнаа да ги берат рибите.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Ха-ха-ха ... Гледате ли? Кој може мене да ме уништи? Бегалците занемеа во уплав.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Е па, кога јас гледам натаму, умов ми зборува вака: онаму, кај Лепенец, на друг рид, го гледаш ли аквадуктот од камен и тула со околу двеста сводови?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ги гледаше ли засеците? Ѝ затреперуваше ли срцето кога ќе ги видеше?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мехмед-паша му се загледуваше во лицето: „Што е Мурат-ага, гледаш ли дека сум задоволен од тебе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не гледал ли дека утрото го сменува денот, а летото есента и зимата, а? Сега сме ние тука.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И гледаш ли како се затвора? Ова се илици, а ова се петлици. Таква е новата мода. Петлици.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Е па, гледаш ли дека знам?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Еве, го видов, а и тој мене ме гледа – весело му се обрати таа. – Ме гледаш ли, бе, или да ги кренам ролетните?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се изнасмеавме сите четворица и се фрливме на играње бриџ.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)