гледа (гл.) - дека (сврз.)

Дали навистина таа не гледа дека веќе не сум мал?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не знам колку време така сум спиел, ама кога се разбудив, гледам дека уште понегледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ти си идиот“, рече Земанек. „Гледаш дека не те сака“ рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој гледа дека правичноста може понекогаш да уроди со суровост.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Од ова следува дека фактите за dif- férance воопшто не можат да се изразат со помош на лингвистички искази.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ене по улицата трча некој човек. Гологлав е и се гледа дека е исплашен.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Но, ете, доаѓа пролетниот месец март... Сонцето станува поласкаво.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се гледа дека е и уплашен, ама и среќен. И Зоки е и уплашен, и среќен.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но, од оваа несреќно формулирана одредба се гледа дека ингеренцијата за определување на висината на регресот се делегира на пониско ниво [со грански колективен договор], а такви во РМ се склучени многу малку.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Застанува дедо Иван тажно и гледа. Тој гледа дека е најпаметно да земе сега да ги искорне половината, но како да го стори тоа кога ќе му се смеат луѓето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Од зачуваните (скудни) документи за овој настан не се гледа дека гемиџиската акција била предмет на разгледување пред Конгресот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Откако излегов од циркусот, сфатив дека светот на Луција, на Партијата, на училиштето, на семејството, на нацијата, на државата е обичен провинциски неуреден двор; светот без циркусот изгледаше беден, смешен, нецелосен; произведуваше дробни грижи со кои ги плашеше бедните мушички заробени во неговата мрежа; тие мушички мислеа дека светот достига до оградите на тој мал двор, а не гледаа дека зад него има уште, и уште, и уште; во циркусот, по само неколку волшебни часови престој, сфатив дека светот е огромен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од ова се гледа дека Гарванов не бил осуден на 101 година, како што тврди Шатев, туку, веројатно, само нанеколку години.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Доградба е и се гледа дека одбегнува од старите ѕидови сега со напукната истрошена фасада.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Гледаме дека и нив исто им се живее.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Им даваше морална поткрепа, гледајќи дека не се оставени од сите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Таа, публиката не е под маска; но таа гледа дека оној кој говори срамно, оној кој го говори она што таа сака да го чуе – е маскиран, заштитен, недостапен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Одат тие по неа ама не гледаат дека нејзините нозе не допираат до земјата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Второво дете, гледајќи дека не е ништо онака како што замислувало да биде, се дистанцирало од сите во домот, бидејќи не нашло никаква заштита од целава ситуација.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сонцето се крева, блеска и Богдан гледа дека тоа излегува на неговото вистинско место, зашто досега секаде каде што шеташе по светот, гледаше дека излегува сè на погрешно место.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Се свртувам и гледам дека ме гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се гледаше дека на настанот му се придава исклучително значење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сега гледам дека ноќта била најдебела овдека. Во шумата. Никаде не е толку трудна ноќта како меѓу буките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Брат ми ме креваше високо во рацете и кришум погледнуваше дали некој го гледа дека така „женкарски се лигави“ со родителите и со мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Се гледа дека е нова - рече Марија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се укажува и на балканското национал- лингвистичко слепило, кое не гледа дека: Балканците, поттикнати од пропагандата на новата Држава, го учат само нивниот национален јазик на училиште, но го игнорираат јазикот на малцинството крај нив и соседните народи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Значи, се гледа дека критериумот за добивање испратнина во висина на едномесечна плата повторно беше зголемен – сега, од три на пет години работен стаж, со што дотогаш максималниот износ на можна исплатена сума од осум плати, повторно неосетно, се намали на само шест плати!
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Од доказите се гледа дека до Балканските војни, Манастирот верски навистина и припаѓал на Охридската егзархија, но административно на Корчанската каза; има имоти во околината на Корча од кои се издржувал и сега се издржува...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Е, батка Ристе", му реков - се гледа дека се готвиш да се главиш чирак кај Настрадина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Наближувам така и гледам дека и луѓето биле врзани со ортома.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја советуваа да држи диета, да пие лекови и тревје за слабеење, да се движи, да работи, но пак ништо не помагаше, ја ставаше Дукле на вагата да ја измери и гледаше дека се здебелува.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Новите дами сакаат да се опасни и да се гледа дека држат до себе.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Од сликата се гледа дека не биле обични војници, а медалите сигурно ги добиле за својата храброст.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И таа гледа дека нешто не е во ред, ѝ вели на мајка ми: Милка е оградисана.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во ноќта на музеите во Венеција веќе одамна никој не се запишува во правливите книги на впечатоци, како што во ноќта на вештерките никој не евоцира спомени за средбите лично со Данте на најдлабокото дно од пеколот неподносливи турканици, сека ноќ си ги обесуваат гласните жици на ченгели шиткачите на сувенири од муранско стакло, обетки, белегзии, приврзоци, порцулански чаши со слики на Свети Марко или на гондолиери кои ионака во последно време повеќе се сликаат отшто нема доволно јапонци за прошетки низ Канал Гранде, сентиментале.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Се гледа дека е налутен, а на лутината му доцнат зборовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па и прометено добро. Посуредено, почистено, се гледа дека не е обичен ден.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ја сакаше ли својата жена сега повеќе, гледајќи дека таа му се измолкнува?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ги извади разните документи од турско време што ги имаше донесено со себе и оние што му ги даде игуменот и кметот, во кои се гледа дека манастирот и селата околу него: Езерец и Пискупие, плаќале данок и царина во Охрид, односно Охридска каза, а не во Корчанската каза со која манастирот се граничел во Турско време; дека пасошите на населението од овој крај се ваделе во Охрид; дека ревизија на алкохолните пијалоци во манастирот ги вршела даночната комисија од Охрид; дека плаќањето за ослободување од војна обврска се вршело во Охрид; дека пописите на приходите и расходите на манастирот, ги вршеле црковните власти од Охрид; дека во потврдите за исплатени пари на мајстори од селото Езерец што го обновиле манастирот, стои:
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
ЛУКОВ: Нека остане Орце. (На Младичот.) Се гледа дека сте млад во овој вид работа.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тоа, впрочем, и беше сторено со Општиот колективен договор за стопанството (2009) – според кој „со колективен договор на ниво на дејност се утврдува висината на регресот за годишен одмор и новогодишниот надоместок“ (чл. 35, ст.1, ал.8 од ОКДС).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тетка Рајна за целото тоа време се обидуваше да ме зазборува за нешто друго, да ми го одвлече вниманието, но гледаше дека не ѝ успева, па и таа замолче.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Убаво си е да се слави фактот дека „настраните кои имаат дваесетина и помалку години... гледаат дека се горе-долу прифатени каде и да одат“, барем во Њујорк, а најмалку од сѐ сакам да ја обезвреднам таа добра вест.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гледаш дека имам работа... - Добро - вели Мирко и истрчува.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Јасно се гледа дека уште не си падната на земјата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но, како што милувате: јас не ви се нудев; ако вие ме потрошите во свети цели, ќе ви го допуштам тоа, јас, стариот селски лекар, кому што му ја грабнаа слугинката!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веќе од самото име се гледа дека тоа некогаш потекнало од чевел; но кога, во кое време и на кој начин потекнало од чевел, од сето тоа не се знае ништо.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Темно е, не се гледа прст пред око и само од време на време кога светнува секавица, Мече со ужас гледа дека се возат не на чун, туку на шаварно острово ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Гледаш дека е со друштво во кое има и женски.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Летаат ли Оџа магарињата?“ „Не знам. Не сум слушнал. Само имам видено како паѓаат од облаците самари!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од ова ние гледаме дека неизразливоста на différance не е некаква превртливост на Дерида, туку дека ѝ е инхерентна на логиката на неговата позиција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Веднаш им се гледа дека се силеџии. Како оној Чико.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
— Еве како: ти си Прочуен војвода, те познаваат и ти веруваат селаните.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Иако домаќините сѐ уште не се приготвиле за пречек на гостите, се гледа дека има каде да ги пречекаат.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не знам како толку ме додржа умот да си признам дека згрешив и да му речам: „Слушај, се гледа дека сум ја оплескал, ама како брат ќе те молам и никогаш ова добро не ќе ти го заборавам, ама ако можеш да ме спасиш...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Затоа секој десетар да си и собере луѓето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сега гледам дека тоа и не е важно – разбојот, без или со мене, така ја ткаеше приказната... ***
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Кочо гледа дека е цврсто вчепкан, без надеж да се ослободи некогаш од ова тесто на темничиштето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Пријателу драг, се гледа дека во овие работи не се разбирате најдобро: можеби е тоа прашање на вкус, но јас сметам дека Холанѓаните баш нешто не се покажаа по тоа прашање!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Самите настрани новинари на ТОНИ нагласуваат дека околу прашањето што е денеска геј-култура може да се јави голема неизвесност поради она што го викаат „сеприсутниот генерациски јаз“, кој „може да изгледа особено длабок во нашава заедница“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се гледа дека си ја работел со голема љубов не само кон своите деца и својот народ туку и кон целото човештво!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Излегле, на крајот на краиштата, од плакарот кога биле тинејџери и гледаат дека се горе-долу прифатени каде и да одат“ (16).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се виде дека човекот не е од сојот на газдата на арабаџиите, се гледа дека е еснаф човекот му дошепна Афз Б. на Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако се врати во Солун, Корец беше во некое необјасниво и напрегнато исчекување... И самиот не знаеше на што. Нешто му кажуваше дека оваа 1943 година треба да се очекува отсуден настан.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Направени се дури и експертизи во австриските закони, од кои јасно се гледа дека граѓаните навистина имаат право на преобликување на фасадите.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Сепак, гледам дека постои скала на откровение од табуто на темава, што прилично ги смирува моите грижи. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А Јон, стопанот мој, не гледа кој го турка, Тој натемаго, не гледа дека над голем вис го носи, над провалија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Иако е крајно огорчен од целокупната ситуација во државава, но и во светски рамки воопшто – Љ.Н. е одлучен во тоа дека, во иднина, повторно би тужел доколку му биде повредено некое работничко право. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Знаеш зошто не се плашам? Зашто гледам дека не сме сами’.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Доволно е што ја има на врат, барем да се гледа дека има глава, а што има во неа, знае само тој, кој му ја полни... со лутина рече Мита.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
5. Во последните две години пред да добие лиценца да не извршувал работи и задачи од областа на безбедноста и одбраната во органите на државната управа како: овластено службено лице или на посебни работни места согласно со прописите од областа на внатрешни работи, работни места на определени должности согласно со прописите од областа на разузнавањето или работни места од чл. 123 на Законот за одбрана; и
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не знам колку има значење, но гледам дека не е и без никакво значење што потекнуваш од онаа страна на реката, од местото на познатите крвави гумниња на кои со години вршеле твоите Кочови предци?“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Уште од почетокот се гледаше дека тоа ќе биде уште еден митинг, кого тој мораше да го издржи и тука немаше што да се стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Семејството е среќно, гледа дека нешто правам; сестрата тоа ѝ го вели на мајката, мајката на таткото, таткото на некои гости кои на прсти, балансирајќи со испружени раце, влегуваат низ отворената врата осветлена од месечината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не ми е сосема јасно дали пропаѓам или паѓам, ама гледам дека главата на пониско ми слегува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овие настани ме потсетуваа на други такви, помали, во животот, кога сум гледал дека луѓето се далеку еден од друг, како од брег на брег, не се разбираат дури и кога се во прашање навидум ситни нешта.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од ваквата правна формулација се гледа дека субјекти на овој чист облигационен [а не работен т.е. трудово-правен] однос се „вршителот“ и „нарачувачот“, а не „работникот“ и „работодавачот“!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се гледаше дека газда Таки се грижеше за атмосферата во неговата канцеларија, местото каде што ги примаше своите клиенти или соработници.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Гледам дека овојпат помалку ми веруваш , но и да не веруваше баш немаше да ме расрдиш - рече и почна да плаче Пеперутката. Но од радост. Таа така тврдеше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од ова се гледа дека огромниот дел од буџетот се трошел за армијата и за плаќањето на долговите - 14.239.000 од вкупно 19.796.000 лири.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Се гледа дека толку си се затрупал со книжишта, што ништо не гледаш околу себе.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се гледа дека Шатев, освен идентитетот, не сакал ништо друго да скрие.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гледајќи дека не може да ја уништи, викаше за помош и се обидуваше да излезе од одајата, но не можеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
БАБА АНЧА: А девојчето се гледа дека многу го сака.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Но, од оваа несреќно формулирана одредба се гледа дека ингеренцијата за определување на висината на регресот се делегира на пониско ниво т.е. со грански колективен договор, а такви во РМ се склучени многу малку. 27 вањето на работниот однос, има право на обесштетување за неискористениот дел од годишниот одмор.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
И одиш така меѓу нив и гледаш дека дождот сите ги прави плачливи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И ја слушаш приказната за тоа дека се храни само природно и само природни материјали може да поднесе на себе и на кожата своја, а гледаш дека и со пиво се налева, дека тоа си е природен пијалок... ’ко боза отприлика.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Бугарите гледаат дека во народот постои движење против нив, инаку не може да се разбере толку големиот терор од бугарскиот окупатор над македонскиот народ, во спротивно не би доведувале општински кметови од Бугарија...
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Се свртувам кон Никифор и гледам дека и тој не спие.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А гледам дека ја поткрева главата кон мене, ги подбелува очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Рози, мислиш ти дека ја не гледам дека ти не добро осеќаш?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ја прифаќаат топката и фрлаат кон кошот. Веројатно имаат трема.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Како да немаш што да облечеш, зарем не гледаш дека пантолоните ти се отпарани назад?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Адолфина, паулина, марие и роза - сал една би била вишок во драмата на чехов а сите се отпишани од тефтерот на брат им зигмунд фројд отла и кажува на адолфина дека ги довеле во логорот во терезин и дека е најдобро тука да останат што подолго отла и кажува на адолфина дека храната е еднолична, катаден супа од леќа а попатно и спомнува дека има брат по име франц кафка адолфина веќе почна во себе да го портретира кафка мачејќи се во шеширот да му ја смести ергенската несреќа - во бараката на трудниците несреќата има друго име во предвечерјето на смртта и без месечина јасно се гледа дека црното млеко не е поетска измислица под црно сонце во црна темница четирите сестри на зигмунд фројд спокојно го чекаат црниот воз кон невратот рано в зори и не го забележаа брат им зигмунд како нервозно се тртка лево-десно на перонот пред да си ја испрска совеста во ѓолчето од сестрински солзи.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Се гледаше дека светлокосиот не доаѓа за прв пат во колибата.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Имаше во него нешто старо, некаков печат на прерана старост, иако под брчките (особено често го брчкаше челото, што заедно со очилата со ефтини рамки му даваше изглед на млад старец) се гледаше дека тоа е лице на дете.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Гледам дека спорите“, реков, „со некои париски математичари; но, продолжете.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од објавените судски материјали (објавен е само дел: резиме од судската постапка и пресудата - тоа што им конвенирало на властите) се гледа дека јавниот претрес не бил никакво претрес туку едноставно јавно читање на доказниот материјал и изрекување на пресудата.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Последниве години се успокои од тоа. Му се гледаше дека е така добро да си живеат и да си стареат двајцата еден покрај друг, во оваа мирна куќарка скриена меѓу дрвјата во големата бавча, две свеќи во тиха црква што си горат и ќе догорат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Плашејќи се секогаш од радикални решенија со смекната душа од селидбите, од ударите на судбината, тој сега гледаше дека децата се ослободени од неговите фрустрации, но го плашеше тоа да не предизвика спротивен ефект во новата средина, па да се урне неговата морална тврдина.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Зар не гледаш дека цело време мука и блека, вели и ја стокмува устата да плукне, дупка да направи во снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да не има благо на нејзиниот газ што сте се залепиле така? а тој се брани со раката од тие развртени рачиња, предупредувајќи ја Жено мори пуста да не бидеш, не ми го тепај сонот! и дозволувајќи ѝ и понатаму да ја тресе правта од него, седнува, си ги истрива очите и гледа дека навистина е на страната од Родна, дури нозете бакнати, залепени, па ги потргнува своите, ги поодалечува колку да блесне белината од Роднините листови и за да ѝ го одваби погледот на разбеснетата Милка проговорува како да се чуди и самиот Од каде да знам мори жено желки да те јадат, може ти си се преметнала на оваа страна, колку што го држам времето од синоќа, те пикав во пазувава, при завртување може си се свалкала на другата страна па јас сум останал на оваа! и за да се потсмири работата, се закикоти на цел глас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Второстепениот суд ги уважи двете жалби и го врати решението на повторно разгледување на првостепениот суд, наведувајќи дека од наводите на вештото лице, се гледа дека треба да се извршат други вештачења: да се проври од стручни лица или установа какво е тлото на кое лежи куќата, неговиот геолошко-технолошки состав и колку тоа влијае на нејзиното пукање.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Оттука е исто така јасно зошто филмот ги изневерува нашите очекувања, зошто не е „хичкоковски”: недостасува за него специфичната внатрешна, вертикална удвоеност на ситуацијата, кога постепено се појавува грозната содржина, што се крие зад површинската идилична маска - во Чамецот за спасување е речиси од самиот почеток сѐ јасно, веќе самата појдовна ситуација е грозна и егзистенцијално заострена, единствената „тајна” е дека е Вили уште позлобен отколку што се чини, и дека ги водел во погрешна насока, кон германскиот брод за снабдување...
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Понекогаш и во сонот му се причинуваше дека куќата гори, стануваше, излегуваше на чардакот, гледаше во дворот, шмркаше со носот и му се чинеше дека му иде миризба на чад, стрчнуваше по скалите во кералот кај добитокот, проверуваше, гледаше дека нема ништо, и пак се враќаше да спие, но не можеше да спие.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Зар не гледате дека седам на неа? зборува едно исушено човече.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И по нејзиното лице се гледа дека и самата не знае дали слушнала нешто или не.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„По ова се гледа дека ти никаква љубов немаш кон татко ни како свој родител!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Овој, еден од најубавите народни обреди, дружината го играше на сцената одлично; сите беа искусни и се гледаше дека точно го знаат и го разбираат секој симболички детаљ; гатачот потем говореше: „Оддалеку идиме, надалеку одиме, на кораб се возиме, со стапој се крепиме, коработ се скина, на домаќинот газот му зина“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дури сега гледам дека е отсечена како со секира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој јаз, како што тие го сфаќаат, ги дели, сосема предвидливо, „луѓето кои имаат над триесет години“ – оние што може да се видат како „брзаат на најновата драма од Пол Радник или како вечерта шмугнуваат во некој жив пијано-бар“ – од „настраните што имаат дваесетина или помалку години (кои) немаат толкава потреба да му припаѓаат на нешто друго, освен на поширокото општество.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои гледаа дека ова е згоден момент да ги смират Танаил и Китан и му велеа на Китан да ја одложи свадбата за некој ден - да не биде заедно со погребот, но Китан велеше: „Свадбата е закажана и не ја одложувам... Одложена свадба коби на лошо...“
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Дојдов овде за да го стегнам животот во една повест, а гледам дека тој е нешто што се живее или не се живее.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А кога се свртува, тој гледа дека на меѓата над лозјето стои полјакот, лукаво се смешка и ја ниша главата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Убаво. Гледам дека навистина си се уморил од животот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Се гледа дека патот не е употребуван.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сега Соколе гледа дека не сака телото, ами душата е таа што сака, и ако душата не нашла љубов во животот, ќе запилкува за неа како орле за вода над пустине карпи, дури не ја најде својата гроба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
ФЕЗЛИЕВ: Добро. Се гледа дека навистина ќе треба да почнам со читањето.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кој ли тебе ми те гледа дека во црна земја гниеш, слатка сестро.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но гледам, гледам дека сте ми печени ... Навреме и без грешка ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Го гледа дека е убаво облечен, како некој службеник или можеби дури и некој директор, во костум и во раката држи едно картонско куферче што на Едо му изгледа познато.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ете, јас су пратен од таа организациа да ти го кажа воа и тебе, како шо го кажуам на секој наш човек кој шо сака да му помогче на својот народ. A јас су уверен дека ти сакаш, и се гледа дека сакаш, ама не умееш најарно да работиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се гледа дека не ги познавате жените или сте, простете, добро наклукани со плитка литература.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Никој ништо не зборува, а се гледа дека секој сака да праша дали и в црква може да влезе болеста.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Надвор! Зарем не гледате дека породувањето не е завршено! – ги бркаа гинеколозите развеселените жени, кои мислеа дека веќе се слави успешното породување на нивната пријателка.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Во замена за тоа, ако еден народ добие политичка слобода или се исполни нешто друго важно за народниот живот, без негово или со мало негово содејство, тогаш кога кај него нема уште изработени народни идеали или ако се изработени не се усвоени од сите членови на народот, тогаш, во таков случај, народот не ги цени народните идеали и, како човек без определена цел и програма за работење, се фрла ту на една ту на друга страна, правејќи го тоа не затоа што е убеден оти така треба да биде, ами затоа што гледа дека има околу него луѓе што постапуваат така или инаку.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тврди дека кога жените и малцинствата одбранбено си ги смекнуваат различностите, подлегнуваат пред „покривателните барања“ што едноставно ги одразуваат постојните стварности на расизмот, на сексизмот и на хомофобијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гледам дека позна жената и си признав.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Грчкиот конзул Евгенијадис испратил список до министерот за надворешни работи на Грција, од кој се гледа дека 24 лица, речиси сите Македонци-патријаршисти, биле уапсени, но по негова интервенција, како “Грци“, биле ослободени.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Луѓето на Запад гледаат дека имаме изложба во Кина, потоа повторно им се навраќаат на нашите дела на поинаков начин.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Не гледа дека се спаси тој, тука жала за ајван...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Оттука јасно се гледа дека прашањето за јазикот, особено за јазикот во областите со словенско население, е едно од најважните при разрешувањето на македонското прашање.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Гледам дека двајцата ваши колеги се наклонети манастиров да ѝ се даде на Албанија...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но од сето нејзино држење не се гледаше дека нешто губи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се гледа дека не му носи, не му повти душата. Се натура на предниците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пријателке драга, се гледа дека во овие работи не се разбирате 46 Margina #17-18 [1995] | okno.mk најдобро: можеби е тоа прашање на вкус, но јас сметам дека Холанѓаните баш нешто не се покажаа по тоа прашање!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ВО ИСТАНБУЛ има многу знаменитости и интересности, па во градот на Босфор, времето лета и денот минува за миг; чиниш штотуку се разденило, а веќе гледаш дека се палат неонските светла.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
За некои луѓе и празното добива облик – оттаму им се појавуваат сеништа и чудовишта, луѓе и ѕверови, незамисливи пејзажи кои разнежнуваат или ужаснуваат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Покривањето е прикриен напад на нашите граѓански права“, тврди.428 Понекогаш овие напади не остануваат прикриени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- „Било едно дете...“ Дедо Спасе гледа дека не ќе може да се одбрани од здодевното внуче па почна: - Било едно дете, лошо дете и се викало Васко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Гледаш дека не му можеш ништо...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Веројатно слушна за нашиот Бел Корпус во Белград!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Врз основа на овие наоди, првостепениот суд донесе решение со кое Танаил се ослободува од обвинувањето, наведувајќи дека од наводите на вештите лица, се гледа дека куќата лежи на несигурна почва.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го знам јас него добро, затоа така гледаше наоколу, да не му се смее некој, оти е голем, бил сам во Лондон, а ваму, се пекмези како право женче.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Жилберт&Џорџ: Сметаме дека естетичкото движење тврди едно а прави друго.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Од овие документи се гледа дека половина час по земањето на мескалинот за Хаксли почнале да се отвораат, да ја употребиме Блејковата фраза, „вратите на чистата перцепција“.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Гледал дека на прстот ѝ го нема прстенот и ѝ викал: „Каде ти е прстенот?“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Зар не гледаат дека главата само натаму ми бега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со едното око Чана гледа дека таму напред локомотивата испушта прво бело облаче, потоа ждригнува клобурци клобурци црни саѓи што целата ја покриваат, клобурците се претвораат во писок, во дрангож и во воздишки низ сите вагони.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
(Запира. Исчекува. Гледа дека и двајцата го игнорираат. Бесно.) Па, да. Свест. Дисциплина.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Клима со главата горе-долу и јас гледам дека ништо не се сменило преку ноќта и дека ние сме истите стари пријатели спремни да го изедеме својот појадок.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се меневме. Неделните излети ги заборавивме, а ти не гледаше дека градот ме оковува во прав и чемер. И здодевност.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Гледав дека се загрижени што сеуште не сум мажена.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
– ’Г-ѓице Хил, не гледате дека чекаат госпоѓиве?’ – ’Живнете, г-ѓице Хил, побрзо, ве молам!’
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Гледаш дека и од крстозборките многу се научува?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој сосема отворено им укажал на присутните за очебијните чекори кои се преземале од Македонија “за разлабавување на централната власт“ и неговата неодмерена констатација дека “секој си ја чува својата прчварница, а не гледа дека ни е неопходна цврста власт во Македонија“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Разврска во театар - Во трагедијата, Трезвеност - Добродетел, што повеќе ја со смрт; во комедијата, со свадба. знаеме по име отколку по суштината.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- ... И ти велиш дека ова е само игра? Па не ли гледаш дека сѐ во светот е поврзано со една неизбежна причинско - последична врска.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ја поткрева главата и го забележува здробено на подот: клинчето ли попуштило или гледа дека веќе не му е потребно на Богдана?
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но сега, откако се изиграа неколку потези, тој гледа дека погрешно ценел - позицијата не му е никако наклонета, големо прашање е дури дали ќе може и да ремизира.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сега гледа дека календарот е отворен на февруари следната година, кадешто графиката детално прикажува еден вртлог.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И тамам јас да влезам во таа просторија кога гледам дека тие веќе влегле, зеле што зеле и сега божем потплашени од мене бегаат, се кикотат затоа што ме оставаат со чувството ниту дека знам дали нешто зеле ниту пак што зеле а по сѐ судејќи дрпнале нешто.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не пукнуваат, ама спласнуваат, зашто со време гледаат дека на нивните фалби луѓето гледаат со подбив.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Но, мала утеха за мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Гледаа дека чадот навистина го нема, се бацуваа, се радуваа, пукаа со пушки, удираа на камбаната.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
јас сум до тебе, ми вели тој, јас цело време стојам до тебе, ми вели, ами оти не ме браниш од галебиве, му велам, нема со што, ми вели Горачинов, гледаш дека ми се зафатени рацеве, и после како да сме гувееле пред сонцето паднато во водата, се наведнуваме небаре пред свекор, пред свекрва, што се вели, а водата светка, си потфрла тркалца од бела пена, како ситни пари да сум пуштила, да сум фрлила во водата и парите ги собираат плипот деца, а после не биле деца, туку јато риби, изрипуваат нагоре, им светнуваат белите мешиња над водата и тогаш од бродот ми паѓа Горачинов, се провира и ми се губи ко јагула меѓу рибите, јас викам по него, но гласот нерастурен ми се враќа назад; се враќам и јас од сонот,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гледам дека некои од дојдените сакаат да се вратат назад и да нѐ остават сами да се бориме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Добро, добро! Гледам дека полека ти се допаѓа смислата на овдешната живеачка, - уште настојуваше Светлана да докаже дека е во право.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се гледа дека во вашиот живот сте фрлиле многу повеќе капи отколку што јас имам купено.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секоја вечер под дискретната светлина на електричните фенери сѐ поубаво се гледа дека луѓето сѐ помалку гледаат слики и фрески, а сѐ повеќе висат пред огледала, поради што сѐ повеќе и расте бројот на огледалата во Венеција, барабар со бројот на самобендисаните.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Добро. - Гледаш дека ти се допаѓа? Тоа ти е име! Навистина, тоа беше име!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Како си? Арна ли си?“ ја праша, гледајќи дека е уморна и по малку бледа во лицето, веројатно од исцрпеност.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Или ги оставаат за крај. Последна шанса.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
- Се гледа дека се однесуваш како вистински професионалец, - рече без да ја отвора устата. (Сите тие помеѓу себе се разбираа со затворени усти).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
јас гледам дека сум болна- мојот испокршен лик - промените од огледалото ме ужаснуваат - сѐ на мене е непостојано - изразот - погледот - обликот на усните - сјајноста на косата- мекоста на тенот-
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ако не може поинаку да биде, а гледаме дека не може, не можеме да го пречкртаме Хаџи Ташку да не ни биде свештеник, вели Никола Јанчески, да го потпишеме писмото и да се здоговориме како ќе одиме и кога ќе одиме во Прилеп, - в петок одвечер или в сабота зараното?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сакам, Лука, да ви се заблагодарам за тој дар што ни го давате.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со еден збор, се гледа дека тој допатувал без предупредување, вчера околу седум часот вечерта, но сѐ било подредено, бидејќи економката целото тоа време таму си живеела.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Навистина, - рече Французинот вртејќи се кон Англичанецот - се гледа дека во Протоколот има една непрецизност каде што се вели: до, а не заклучно, што дозволува и вакво и такво толкување: да биде опфатен или неопфатен Манастирот во Албанија.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се гледаше дека Језекил се лажеше и себе си, дека го лажеше Претседателот, а и него, и Змејка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега вака подостарен и премислен, се прашувам како тоа тинејџерите ни се крунските авторитети за геј-културата и за нејзината сегашна релевантност и од каде тоа нужно мора да го мериме континуираното значење на геј-културата проверувајќи како поминува кај најмладите геј-мажи, односно кај оние што тешко дека биле изложени на неа или воведени во неа, а кои во секој случај за неа не знаат речиси ништо.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само гледавме дека кога ги имаше повеќе, магазините се празнеа, приватниците ги затвораа, цените растеа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
По образите се гледа дека е во поодминати години.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се гледа дека Борко бил иницијаторот за изградбата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Има луѓе на кои некои од нештата им се привидуваат со поинаков облик – еден човек гледа како облакот испружа рака кон него, една жена се плаши од дупките во тротоарите, затоа што во нив гледа отворени усти, една девојка гледа дека нејзината сосетка има глава на стаорец.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Мене ме доведе кај тебе важно дело, дарагој Семјон“, вели тој и веќе се гледа дека однапред му се радува на учинокот на својот вовед.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
– Знаеш ли, кога те видов тука, одеднаш таква средба, се збунив!
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Толку си се замислив па не забележав кога поминале со вежбите под кошот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Точно. Се гледа дека сум лесна кога ме занесоа еленот и срната, а тоа многу скапо ќе ме чинеше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На снимката таа, во стварност незабележлива временска разлика, станува видлива: убаво се гледа дека тој е за половина чекор, за едно стапнување пред другите и дека трката е негова.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Си заплакаа Мариовците и се затресоа, гледајќи дека Турците се настрвија и пак ќе нападнат, ќе опљачкаат и ќе изгорат и други села. И не се излагаа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Утрото гледаме дека отсекаде капе вода.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И Господ гледа дека овој ковчег не е за тебе - продолжува да ја теши додека и го подметнува неговото палто под главата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гледам дека си добро момче со добар карактер, но јас имам други планови за мојата ќерка.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Сакам да им речам да слезат на земјата и се чудам зарем не гледаат дека под нив е цврсто тло, но на нив тоа им е невозможно зошто тие не можат да живеат од оваа или од онаа страна на реките.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Од разни теории се гледа дека вампирот настанал од мајмун.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
На сликата се гледа дека тој е облечен во долго црно палто, кое се нарекувало фрак и дека носи една необична, светликава шапка обликувана како ќунк за шпорет, која се нарекувала цилиндар.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Веднаш се гледа дека вашиот пријател малку живеел во Париз.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се гледа дека на брегот водата е плитка.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се гледа дека на сите крајот ни е овде.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дваесет години подоцна јасно се гледа дека новиот систем значително потфрли во остварувањето на економските очекувања на македонските граѓани.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Кога, пак, тој ѝ раскажа што била работата, таа плесна со рацете и рече дека треба да оди директно кај началникот на полицискиот реон, дека блоковскиот ќе го измами, ќе му вети а потоа ќе го влечка; дека е најдобро да оди направо кај началникот, дека тој ѝ е дури и познајник, зашто ×ухонката Ана, која порано работела кај неа како готвачка, сега е дадилка кај началникот, дека таа често го гледа и него лично како минува покрај нивната куќа, и дека тој исто така секоја недела е в црква, се моли, а во истовреме ги гледа сите со весел поглед и дека, според тоа, по сѐ се гледа дека е добар човек.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А човекот мој, не гледа дека ми се врти собата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Младите настрани, ни се вели, лесно се вклопувале во младинската култура; не сакале да ги етикетираат, не чувствувале потреба за посебен, особен општествен свет и не се идентификувале со геј-културата.426 И добро е тоа, би рекол, зашто општествената цена на инсистирањето на сопствената различност од нормалните луѓе е баснословна кога немаш избор, освен да се интегрираш во хетеросексуалното општество – зашто веќе не постојат битни геј-алтернативи на стрејт-светот, сега штом урбаните инфраструктури на геј-животот се во голема мера растурени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гледаш дека си згрешила, ама нема место за исправање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Влегува Кирил со шише вода. Гледа дека го нема Борис.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Како тогаш може Дерида да каже дека différance е неизразлива?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Гледаме дека тоа се штркови и орли. Удираат, се прпелкаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таа повторно се наведна. „Гледате дека не ги виткам колената.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- А тие кои така наредија не гледаат дека целиот свет оди напред, само ние, Грција, одиме назад.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Гледам дека и ти си на тој пат. Но ти барем си насочен кон некаков излез.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се гледа дека не му е достатна дотогашната љубовна игра и сака да ја продолжи.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Се гледа дека Вики е нај добра и со аплауз го искажуваме нашето задоволство.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Гледаш дека и тој веќе втаса за столче?“, вели итрецот и покажува кон тебе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но, има податоци од кои се гледа дека тие биле мачени.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Но колата ме труцка - најде причина Огнена да му се пожали.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Одовде се гледа дека е повесело да Трпеливост - Добродетел, мошне лесна се ожениш, отколку да умреш, кога се поучуваат другите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се гледа дека најстина тече моа крв во тебе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дури и сега, иако ја имаше поминато деветнаесеттата, понекогаш се плашеше од грубоста на татко ѝ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
По облеката, лицето, брадата и косата, по накитите на рацете, ќостезите и турбанот на главата се гледаше дека е тој висок службеник во палата на султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Набргу ни се придружи еден постар човек, а се гледа дека бил убав и висок, и ни рече: А бре, деца чии сте вие?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ѝ го гледав грбот; гледав како дише, гледав како ѝ се поткреваат градите, одзади гледав како ѝ се шират ребрата на градниот кош („како на кораб дотогаш неосвоен од туѓ морнар“, напишав во една песна); гледав дека е сосема свесна дека ја гледам и дека прави милијарда мали и непотребни движења кои ме излудуваа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се гледа дека саанот со богатството е кренат, а саанот со плодникот е стежнат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но Беличот, кој што бргу ја оцени ситуацијата, гледајќи дека инаку не ќе можат да се истргаат од рацете на кондуктерот, што се беше спречил во тесниот коридор на вагонот, го тргна Мечето за ракав и рече мирно, и не трепкајќи.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Илко се позасрамува, но одговара и гледа дека навистина брат му од срце му честита.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Секој обид за чистење на јазикот од семиотичките траги на Другиот во јазичната супстанција, води кон крвопролевање: Во еден од заклучоците на Татко и Камилски, беше забележано дека во историјата на народите, на балканските посебно, според кои и настана поимот на балканизацијата, по етничките чистења на народите, обично следеле и чистења на јазиците од туѓите заемки, а понекогаш редоследот бил и обратен...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јас си ја вртам главата, ама и со тилот гледам дека ме гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
6. Да е оспособен за вршење на обезбедување на лица и имот и да има положено стручен испит за вршење работи на обезбедување на лица и имот [оваа одредба не се однесува на лицата кои најмалку три години извршувале работи и задачи од точката 5 на овој член] (чл. 8, ЗОЛИ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сме те зеле у средина, можиме и да те сомелиме! објаснува Петра и за да го промени разговорот плашејќи се погрешно да не ја сфати Митра шегата, уфрла дека надвор излегол и Дине Бочаровски, на ава, ама и вреден бил, ја крпел бараката, во омјасот се гледало дека му е добро, ама дека првата ноќ не сме се покажале како луѓе, а и на добро излегло Вака барем сам си има кујќа! заврши Петра.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Записничарот прочитал еден лекарски извештај, од кој се гледа дека Богданов се наоѓал во таква здравствена положба која што не му дозволувала да присуствува на пресудата184.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
ТРОШЧЕЈКИН: Се гледа дека имаш желба да ме измачуваш, Љуба.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Навистина ѝ завидував на нејзината увереност и истрајност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Што ти е, Роса, ѝ велам, не гледаш дека ќе се изгориш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На другиот ден Орде се разбуди и гледа дека Пискулиев ја преспал ноќта покриен само со своето зимско палто.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Се кара Мирче, ама гледа дека жената не попушта. — Е море, кој се.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Првото, дали љубовната напивка, вашата љубовна напивка се однесува и на Вас?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од овој, но и од редица други слични вакви случаи кадешто како тужена се јавува оваа државна фирма – гледаме дека е мошне симптоматично тоа што судот ги [од]враќа работниците кои го тужат АД „Охис“, изнаоѓајќи лажни бирократски оправдувања за наводна „непотполна документација“ која тие, во рок од осум дена, треба да ја докомплетираа и да му ја достават на судот – иако, од друга страна, раководството врши опструкција и одолговлекува со издавањето било какви документи и информации кој судот може, но не сака (!?), да ги прибави по службена должност [ex officio].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Му застуде и гледајќи дека има уште час два спиење, легна покрај Гита и се обиде да заспие.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Римите се редат внимателно и со многу љубов, како и црешите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Низ раскошната крошна на црешата се гледа дека ќе врне.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Гледав дека сите се потскиселивте, ама кому му одело на ум дека сум грешил. Проштевајте.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Еј, ѓаволе, му рече, зарем не гледаш дека е за тебе сѐ уште рано?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Секогаш постои можност сопственикот да си ги побара назад, ако експлицитно не ти ги подарил или ако не ги фрлил на ѓубриште, онака јавно, сите да ги видат, а и да ги чујат Кога ти се големи и широки, и кога ти клапаат, веднаш се гледа дека не се твои, па туѓи се.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Па, - велеше, - гледате дека воденицата ми е на видно место и сакам да ми биде на уште повидно.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Зарем не гледаш дека ништо не се гледа?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По многу нешта се гледа дека листот долго време стоело врз масата, примило разни дамки од некакви шејови што се пренесувале врз него, а и ракописот не тече како кога се пишува одеднаш, туку големината на буквите ту се намалува, ту се зголемува, чиниш го пишувале дватримина.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мими ја отвора пудриерата, гледа дека е нацрвена по образот, се колеба малку дали да се обрише, но пак остава така.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Она што го чув од читателите беше охрабрувачко, иако најчестиот коментар беше: „Се гледа дека го пишувал поет“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тие гледаа дека сум многу несреќна во околностите во кои се наоѓав, најмногу заради моите цивилизациски потреби за окружување со повисока интелектуална конфигурација.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Навистина, малку потешко ми паѓа кога гледам дека животот, оној што преостана, се претвори во исцрпувачка симултанка од стварносни трагедии и кичеви.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ќе се затворат во соба и само нешто си шушкаат, некои нивни тајни, поим немам за што разговараат, ама се гледа дека се добри другарки.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Крле гледа дека таа ја води водата на нејзината, ама и на неговата водеиица, та да не обиколува леводесно, таман таа заврши, тој ја бапна пред обете: — Е, море, шо ќе барам јас наки-ваки сиромашки ај дај ми а ти! — и се испули во Неда, се понасмевна и го запре здивот да го чуе одговорот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Гледаш дека секој ден се умира, вели, а од тоа не се умира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го вадам светкавиот, метален предмет од ногавицата и гледам дека тоа е memory stick, ама со скинато синџирче.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Но смислата на овие нејзини зборови Соколе треба да ја сфаќа веќе буден, зашто таа му мина во тој миг како проѕирна измаглица меѓу лозите, тој сега ги гледа пред себе само мирните зелени лози и гледа дека сето ова што го доживеа било само сон.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Најдобро би било и јас да ѝ се насмевнам, да ѝ покажам дека ја разбирам, но место тоа јас ги спуштам очите и -о ужас! - гледам дека место мене ѝ се смешка некој друг, и тоа е мојот десен чевел.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но, се гледа дека чекориме низ годините на нашата средовечност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се молат, се гледа дека се молат со очињата да ги пуштиш дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И зар не гледате дека таквите ретки ќошиња за криење се користат само за обични пригоди, и тоа само од обичните умови; бидејќи во сите случаи на криење, сместувањето на скриениот предмет – сместувањето на тој редок начин – уште од самиот почеток може да се претпостави, а и се претпоставува; и според тоа, неговото откривање воопшто не зависи од проникливоста, туку од грижливоста, стрпливоста и решеноста на тие што бараат; а кога станува збор за важен случај – во очите на полицајците, за огромна награда – спомнатите особини, колку што е познато, никогаш не недостасувале.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Забележувам дека светлината која во лето, кога е силна, ги изедначува преслапите на планината таму пред мене, сега, пролетта, кога е поблага, ги истакнува горните делови, врвовите и тумбите, и гледам дека ги има многу, дека не е еден гребен и еден преслап, туку повеќе гребени и повеќе преслапи, дека јас сум далеку, зафатен со расплеткување на пајажината што ја сплел големиот пајак на времето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)