гледа (гл.) - сѐ (прил.)

Соколе чувствува како се припива таа до него, па ја спушта својата глава на неговото рамо и гледа сѐ така во пределот, сега не се смешка а е замислена.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таа секој ден, откако ќе се измиела, откако ќе ги тргнела пердињата од очите, влегувала во Телото Исусово, за да си ја успокои душата, за да се освети и просветли, повторувајќи молитви искрено, чисто, простодушно: Господи, Боже наш, Ти кој си на небото, Создателу на земјата и на сета твар, Ти кој гледаш сѐ и си милостив и си жалостив и си справедлив, спаси ги душите на народецот наш и мојата молба услишија, ангел стори ме, во ангел престори ме; Господи, Оче наш. Алилуја.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Двете добичиња, волот и кравата, се пикнале со главите под сенките, дремат и немаат волја за ништо: ниту јадат, ниту помрднуваат: гледаат сѐ во една иста точка пред себе до полудување.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Меѓувремено разредувачкиот облак смог помина и преку авторот после што панорамата на Скопје се гледаше сѐ појасно и порасбетливо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Со здравје и со добро и чувај се... - и долго, долго гледа сѐ додека од нејзиниот видик не се изгубија главите на жените кои го носат нејзино чедо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да појдеш на извор зад девет младости и девет премрежја да се напоиш и внесеш во него бистер и озарен да се вратиш при мене и да ме гледаш сѐ додека не протечеш дробно по мојава планина песу мој!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Но и тој гледа сѐ и слуша сѐ.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мислам, значи постојам. Гледам сѐ и знам сѐ, дали мојот дар ме просветли!?
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)