Застанаа да чекаат, а луѓето гледаат натаму во ништо и никој не се свртува- ни маж, ни жена, ни дете.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Гледам натаму и менувам руски падежи, го кршам јазикот: пролетериј, пролетери-ја, пролетери-ју, над реката се точкаат разни мушички, пролетери-и, пролетери-ев, слегуваат облаци од пеперужина, пролетери-јам, пролетери-јах...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Е па, кога јас гледам натаму, умов ми зборува вака: онаму, кај Лепенец, на друг рид, го гледаш ли аквадуктот од камен и тула со околу двеста сводови?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Мајка ѝ намерно не гледаше натаму.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)