гледа (гл.) - пламен (имн.)

Велеше дека дење, напладне гледа пламени на небото кои паѓаат како ѕвезди опашести, и оти тие на земјата се претвораат во стебленца светлина што не може секој да ги види, и дека околу тие стебленца се слуша чурлик на канарки кој не може секој да го чуе.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој плачеше и го гледаше пламенот. Прилегаше на предив маѓесник.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)