гледа (гл.) - нѐ (зам.)

Љупчо вовлече чад, потоа полека пувкаше гледајќи нѐ подзамижано.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Зашто, вели загледувајќи се нанакај чифлизите, кој знае што си мислат агине гледајќи нѐ вака собрани, може си мислат кој знае за што се здоговараме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Иако немаше ветер пламенчето трепереше. Го гледавме со позинати усти.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ќе пушиме по една“, рече Љупчо; од кутијата извади една цигара, важно ја чкрапна запалката и уште поважно тргаше над пламенчето - цигарата да се запали.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ви благодарам многу! Гледајте нѐ и утре во истото време!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Прислужникот не веруваше во нашата приказна: тој нѐ испрати до големиот влез на гимназијата и, гледајќи нѐ со поглед полн сомневање, ја заклучи зад нас влезната врата со огромниот клуч.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)