гледа (гл.) - ги (зам.)

Така што, во тој случај станува проблематична идејата внатре да има луѓе кои ќе нудат да ја тестираат дрогата која, нели, божем ја нема.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Полицијата очигледно нема ништо против оваа идеја - ќе ги видиме како стојат покрај масите на Safe Project гледајќи ги со одобрувачко интересирање.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Минував часови гледајќи ги гасениците како се хранат.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
„Гледај ги ти, детиштава! Ќе ти дојдат вака раскрвавени, па уште и одбираат: не чалма - газа и фластер!" се налути сестра Мира.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не чалма, ве молам! Мама многу ќе се исплаши...“ зацимкав. „Ако може - газа и фластер.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Всушност, кога Јан Ван Ајк би сликал и со урина и измет, резултатите би биле исто така генијални, но паметниот Јан ван Ајк и брат му Хјуберт ги користеле своите најдобри можности - и гледај ги тие фантастични ремек дела во кои ингениозноста на шармот се натпреварува со генијалната длабочина на идејниот контекст на тие умови...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Дваесет и две години Бојана ги гледаше тие букви што не ги разбираше, но, гледајќи ги, чувствуваше дека ги напишала рака толку скапа за неа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Секогаш така ми прави, - не им се пожали, туку само ги извести Боге, гледајќи ги зачудени Фоте и Маре.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Надвор пред масите на кафулето стојат ННО-овци (Непоправливо Неутрално Оштетување), долги млазови мрсули им се цедат низ брадата, цревата им крчат; останатите свршуваат гледајќи ги жените. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 17
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А знаеш Бојане, и со добиците е исто. Гледај ги, да речеме, јагнињата, телињата, кутрињата. Играта им е потребна.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Овие убавини, овие свежини... Гледајте ги светулките, слушајте ги штурците, вдишувајте ја гората...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Повеќе од орлите! Гледај ги како раздразнето кружат...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Аман мори, сестро, убав женски свет имаме ние овде; гледај ги сиве се убави како гулаби, и, после, како да не дојдеш овде свое да си земеш?!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Отвори ролетни, прозорец.. Гледај ги тие волшебни нишки, вртелешка шарена како на слобода се движи..
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Во понеделникот, гледајќи ги тие шарени слики, размислував како ќе изгледаше Баждар во шарената мантија на светецот и со убаво одгледана брада, а светецот во црното зимско палто шарено од прав и сламки.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Гледајќи ги луѓето- гаврани со своите уморни очи, навлажени со солзи, од старост или од жал, тој одеше пред полицаецот и свиткан под тежината на животните неволи ги шепотеше молитвите на своите пцости.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Размислував за нив гледајќи ги седнати на асталот еден покрај друг и се прашував што ли ги спојува овие две суштества толку различни едно од друго.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Гледајќи ги така онемени и сподавени во своите мисли, се запрашав: - Дали некој ќе го скрши молкот и во него ќе го најди одговорот?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Клара ми рече: „Никогаш нема да го заборавам првото умирање што го видов овде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледајќи ги луѓето на кои им се приближуваше смртта, помислив дека во умирањето сите се различни и сите се слични: сите ја испуштаат душата издишувајќи, ама секој издишува на свој начин. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ликот што го гледаше ги носеше сите дополнителни ознаки на тоа време што изминало – малку подгрбавените рамена, подбрадокот, килограмите наталожени со текот на годините, формалноста на костумот што тој дотогаш никогаш го немаше облечено...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ах, господе, што ќе биде ова, рекоа луѓето гледајќи ги мравките што одненадеж го опседнаа селото.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но Скрче продолжи да оди крај брегот гледајќи ги брановите што се откинуваа од езерото и се распарчуваа на брегот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Гледајќи ги нив, се роди и кај него желбата да црта.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Гледајќи ги дресерите и кучињата, и таа се соживуваше со дресурата и често плускаше со камшикот и се лутеше кога дресурата не одеше како што треба.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Александар гледајќи ги бесните лица на гардистите, сфати дека барем на кратко ќе биде безбеден. А потоа...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Гледајќи ги овие растенија, луѓето велеа: Боже, се измеша светот: дојде време да не се знае кој кого јаде: дали животните растенијата, или растенијата животните...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Богуле, уште пред да дојдат тие, ќе се качеше на петаврите од плевната и ѕиркаше озгора гледајќи ги легнати на сеното.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Гледајќи ги така натажени, слушајќи ги нивните тажби и плачки, и таа се расписка без да знае зошто.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Не за друго, ами да не чујат соседине. Што ќе речат? Гледај ги чорбаџииве, се фатиле како џамбази за гуша...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Гледај ги шарите на нивните крилја. Тие не се мртви, ти говорев.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Никола, ти говорев. Гледај ги моите пеперуги.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Која Марија си ти? праша. Чу: гледај ги зелените вирови во моите очи, бакрените водопади во моите коси, треперењето во мојата кожа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Гледај ги нивните светли риги во темната вода и погодувај колку има до нашата светлост.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Гледај ги капките што ги истиснувам во воздухот, говорам.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Гледај ги автомобиливе. Нема ни едно фиќо. Сè само лимузини.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Комшивката и натаму се жали, инаку не е некоја алапача, јас се утепав од барање, кога едно утро, станав нешто порано, во четири, што да видам?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Нешто не е в ред, Џонс?” ме прашуваат. „Ништо не ми е“, одговарам, гледајќи ги, „баш ништо.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Гледајќи ги, затресе во недоумица со главата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Коста полека ја стегна сопирачката а оние одзади го ораат патот со чизмите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Си ги згоивте газиштата, вошки ниедни, тука, во албанското, а сега потуркајте малку, - си велеше Коста во себе и го фаќаше бес, гледајќи ги онака испотени како се бришат со бели шамичиња.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А гледај ги... си сркаат од манџата со ниско наведнати погледи, тие довчерашни домаќинки што знаеја за три села, гозби да зготват и секому в очи да погледнат со гордост.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Селата гледај ги... - Ма какви села, само урнатини... - Е, токму тоа, тоа е тоа што не чека...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Досега таа виде многу ранети, а многу од нив сама ги пренесуваше на носилки или товарени на коњ и честопати, гледајќи ги, плачеше, секогаш мислејќи на своите три чеда.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И, гледајќи ги нив со чашите в рака и тие, со дрвените цокули, решив и му ја спраштив во слободата, та неа, кутрата, си мислев ќе ја најдам во планињето што немаат крај, во висините до под небо, во далнините и во шумите зелени и ширни, во видикот до кај што ти око гледа....
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- А кај е мајка ви? - запраша подозриво кондуктерот, гледајќи ги под очи.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Гледајќи ги децата како стојат нерешително крај патот, стариот селанец што се возеше во нив им се сврте и весело им довикна: На каде, дечиња.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Во бараката на штабот, подигната во сенката на високи црници беше тихо, толку тихо да не се слушаше ни мува да брчне. – Значи, вие сакате да станете бригадири? ги прашаше по втор пат командантот, гледајќи ги се’ така потсмешливо или пак така им се чинеше. – А зошто не сте се пријавиле во бригадата од вашиот град?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
А еднододруго се и речиси во ништо не се разликуваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Еве, гледај ги ти кафулињата во нашиот трговски центар, па ќе забележиш, едни се сосема празни, додека другите се преполни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Патувањето го поминав гледајќи ги прекрасните пејзажи.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Гледај ги како потскокнуваат на брановите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)