вѕира (гл.) - во (предл.)

Се разминуваше со заитаните минувачи, им се вѕираше во лицата на Непознатиот од платното.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Зошто, бре, да ви е страв? Од кого?“ се вѕира во везачките, во нивните убави лица, во нивните гради и издивнуваа: „Ах, мајко моја...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И навистина: тој читаше страница по страница, а ние патувавме: се стискавме за авионот кој не беше повеќе распарчен и раздробен и, слушајќи го, се вѕиравме во мислите да го видиме она што Васе го читаше.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)