вцрви (гл.) - и (сврз.)

Луција го прочита, се вцрви и – јас добив шлаканица.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од првиот ден, кога влеговме во училиштето, од првиот клас, ѝ ставив до знаење дека ја сакам. Ѝ напишав песна; таа ја доби (на часот по биологија), ја прочита, се вцрви и потем го стутка листот и ми се чинеше дека сака да го сокрие, да го голтне, да го снема.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И кога виде Писмородецот, крај мене застанат, дека во буквата сум гледал, се вцрви и тој (Боже, дали и нему таа буква на блудна девојка му личеше, на блудница Вавилонска што те довикува меѓу нозете свои?), светна со окото мрежесто, па зеде и со својот калем ја покри убавината соблазнителна со мастило црно, невидлива ја направи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дедо ми малку се вцрви и ми се чинеше дека се засрами заради својата заборавеност.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)