втисне (гл.) - во (предл.)

Прашината подигната од развлечениот чекор не успева да ги покрие трагите што како лишај се втиснати во селската калдрма.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тоа што имаш криви нозе и дека малку си свиткан напред и шијата ти е втисната во широките раменици, многу не се гледа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дојди, седни и дај го тоа клопче што го имаш втиснато во пазувите, заедно да го одмотаме; не го криј - дај ми го.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Остана втиснат во мене само оној стрептеж на возбудата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Внимателно, како божем златниот прамен да ги содржеше човечката судбина и човечкиот копнеж, Даниел го крена праменот со палецот и показалецот и церемонијално го втисна во малтерот на ѕидот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Бурична и наиде на дел, во платно подврзан сиво-зеленикав тефтер, грбот и аглите подврзани со кафена имитација на кожа, извалкан од префаќање со нечисти раце и со наслов втиснат во корицата – Ledger (Главна книга), веројатно донесен од Америка, од татка му, некаде во дваесеттите години на минатиот век.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Бојан зеде неколку пера, се сврте уште еднаш на сите страни, за секогаш да го втисне во својата свест величествениот видик што се отвораше на сите страни, па тргна да се симнува.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сите овие години се обидуваа да му втиснат во мозокот претстава дека е припадник на најмоќната, најспособната нација.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но жедта за слободен живот во него била поголема од сите други желби, слободата уште од најраните години била втисната во неговото срце.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Налактен на колената и со брадата и устата втиснати во вкрстените збрчкани дланки, молчи и натажен поглед има вперено во дворот обраснат со коприви и диво зелје.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Налактени и со брадите втиснати во вкрстените дланки, замислени скитаат и дали сега, совладани со молкот, одново во мислите ги обновуваат изодените патеки, дали го одмотуваат клопчето на својата младост одмината во времето – невреме што се истркала низ големата удолница на чие дно се разбија и запустија големите надежи?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Со други зборови автоматските машини ќе можат да ја преземаат информацијата што е складирана во електронските мозоци и да ја втиснуваат во објектите.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Имате маестрална меморија на потеклото (и шизмата ви е промислена!) инстинктивна, интуитивна, прецизна недвосмислено втисната во гените мрестењето е обред на жигосување стариот се вбризгува во новиот свет на седумстотини метри под морската површина, јасно е - езерото не ви е доволно длабоко ни за да се оплодите, ни за да умрете!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Страв и восхит Претпоставка: Македонскиот крал премногу го сакал светот и премногу можел и премногу претчувствувал немал време, хронично немал но сепак доволно за да ги поремети дозите предвидени за рамнотежа на Просторот, и самиот без смисла за умереност - хармонијата е нешто друго, сосема само предозирана волја, отровен концентрат само неповторлив порив, рев по далечното - туѓината како вечно искушение! само силна страст по странствување per se, дури и во јазикот само вродена дарба да и’ се тутне на смртта грациозно, пагански под здолништето додека Оваа си игра божем случајно криенка-миженка митска мижитатара само сензибилитет за походи општа хиперсензибилност - просто да се спростре врз далечниот Исток ко полна месечина на полноќ - просто да го освои светот како туѓа жена со чувство на нелагодност а забраната стимулира срна истрчува на пусија во заседа, балканско дувло империјална глутница избришани, заташкани траги имагинарно писмо толку голема моќ што се втиснала во потсвеста за век-и-веков жиг на восхит и страв од повторување од повторување на судбината...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Плете и ткае и втиснува во текстот на прозната творба авторот привлечни визии, низ кои се расветлува од повеќе страни ликот на Мајката Ервехе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тоа беше нешто од школо, некаков енграм втиснат во нас, макетонските говеда што (во шарен месарски пресек) во ова балканско трло (месарница/касапница) питомо го чекаат тој жиг на мракот, таа сенка преку очите што нè прави вака тапи и моронски резигнирани?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тогаш таа сфати дека секој ден ќе треба да биде посебен и втиснат во нејзината меморија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како седи на сонцето во зоолошката градина, на една клупа покрај езерце со мовест водопад во центарот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како му го лиже лицето на бебето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Невролошката ситуација е оваа: Јазичните патеки се втиснуваат во мозокот меѓу третата и осмата година.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Медиумот што се користи дома ќе го форматира мозокот на овие деца.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)