Кога влеговме во собата, Љупчо стори движење небаре сака да се поткрене. Не можеше. Остана легнат врз високо крената перница.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Вчера бевме многу исплашени, а денес веќе сме подобро...“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Четворицата трчавме накај куќата на Љупчо. Зазбивтани втасавме пред дворната врата. Се стаписавме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ја претрчавме улицата и тревникот кон нашата зграда, се втурнавме во влезот и малку наврнати втасавме пред вратата.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„По врнежот нема каде да се оди.“ Се сложија.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Денес кај мене!“ ги поканив другарите.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)