втаса (гл.) - до (предл.)

Кандидатот што се предлага за судија, минал низ сито и низ решето додека втасал до нашиот Суд.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
На нивните врсници и другари од класот им требаше уште малку време за да втасаат до фазата за да можат себеси да се наречат зрели.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сега, или попосле, неговата мисла мораше и од оваа посока да втаса до нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Значи: стојам и пресметувам со каква брзина машината ќе треба да се движи низ преостанатите три деноноќија ако сакаме навреме да втаса до целта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Така настанува матежината. А во таквата матежина единствените добитници се криволовците“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога наеднаш машината здиве и тргна кон мене, но веќе не се движеше лазејќи, се знае колку бавно се движат валјаците, туку се престори животно; троглава аждаја со осум нозе; и јурна тоа чудовиште да ме брка за да ме престори обична страница за нашиот гратски весник.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И без твоето двоумење знам дека има и премногу фира помеѓу известијата што втасуваат до мене“, му реков на Борче.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но тој другар Кочко со години ми испраќаше карти за неговите премиери.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И самиот не сум сигурен како втасавме до целта!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Бев на онаа... Мислам Кавалерија се викаше. Или така некако... Одамна беше...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се клешти и ми се заканува: „Сакаше за празникот да ја имаш првата страница? Еве, ќе станеш цел лист, само да те престигнам!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи ни не можев да тврдам дека таква хартијка втасала до општината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Повеќе ме загрижува претурањето од еден сад во друг на она што еднаш веќе било налеано, бидејќи претурањето збунува, или во најмала рака укажува на замешаност на повеќе интереси.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа е и причината некои од сеќавањата побрзо да втасаат до заборавот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не сакаш никого да навредиш! И веруваш дека тоа е најдобриот пат да се втаса до праведноста, му забележа мајка ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Татко, на крајот, се согласил. Барал со денови по семејните документи, го означил кругот на нашето емигрантско семејство, ја минал духовно границата, ги поврзал другите семејства во стеблото, минал и низ други граници, втасал до Турција, до Азија, дури и до Америка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)