- Каде е? - прашува Симче и чудно се врти низ собата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ја пушти раката кон едно цветно гранче што допираше до прозорецот; го скрши; пред да го помириса, забележа пчела нурната во цветот; го остави гранчето на прозорецот и почна да ја набљудува пчелата; ја гледаше колку е занесена во цветот што не узна дека гранчето е оделено од дрвото и дека се наоѓа во неговите раце; дури и кога со сламката ја помрдна малку, таа не одлета; цветот ѝ беше како рудник во кој длабеше: кога го собра сиот сок, кога го испразни, излета и зафати да врти низ лабораторијата, да зуи оддавајќи немир, паника.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ме шетаат така, вртиме низ долгите и празни ходници и запираме пред една врата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А набрзо потоа се случи и онаа несреќа на татко ти, во потокот на Овче Поле.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Вртам низ Скопје и се поучувам со луѓето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се вртев низ постелата, а нешто ме стискаше во грлово и градиве.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Пред лицето на болката нема херои, нема херои, му се вртеше низ главата, додека се превиткуваше на подот, придржувајќи си ја бескорисно онеспособената рака.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Значи и тој беше потресен и не престануваше да го врти низ главата она што се случило далеку во полето.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)