Вртевме, вртевме над северните краишта и запиравме на она место каде што Васе ќе прочиташе замуцнато: - Лап ... Лап ... - толку е ... - ја оставаше книгата Васе.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ги гледам како се вртат над шумичката и си велам - треба да има нешто.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Почна да се врти над Црвениот плоштад.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Зрното што го виде, мисли го како да е јагне набиено на ражен и го вртиш над жарта, а тоа полека зацрвенува, мириса, ете, до таму, до оние карпи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)