Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

-Многу зборуваме денес.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ми се врти во главата - процеди Михаил.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Дете очајно плаче: кога ќе порасне сака да биде полицаец не толку заради задачата колку заради пендрекот што ќе го врти во рака.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Посматрачот всушност се врти во реалното време и простор, истовремено пак со таа активност предизвикува некои потполно поинакви, преку компјутерските програми симулирани ефекти, коишто му овозможуваат влегување во паралелните простори и со тоа нивно испитување и населување.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Виртуелната активност на посматрачот е овозможена токму од тој домашен, хуманизиран интерфејс во форма на стол; тоа ни укажува на авторовата досетливост да ја симулира во уметнички медиј вистината на текстот на Вирилио за „последното возило”.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тој се врти во полукруг и од него панорамно се посматра целиот град.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Но, веќе приближната анализа ни покажува дека политичката заднина е само изговор за нижење ред типични „хичкоковски” ситуации, меѓу коишто најславна е веројатно онаа со ветерницата што се врти наопаку: јунакот во потрага по злосторничките грабнувачи се снајдува среде идиличен холандски пејзаж со ветерници, и одеднаш забележува дека една од ветерниците се врти во насока спротивна од онаа на ветрот - тој „против-природен” детаљ секако ја денатурира идиличноста на глетката, одеднаш „сѐ станува сомнително”, се испоставува дека вртењето на ветерниците е всушност сигнал на злосторниците...

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Првиот вели: „Но, во Шкотските висорамнини нема лавови.”

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Му реков да не ми се врти во бавчата.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ако веќе се знае дека животот е сон, времето може ли сонувач да биде?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Какви соништа им се вртат во тркалата на суриите велосипедисти, ролери и други далдисани во здрав живот?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Таа осети како ѝ се врти во главата. Ѝ се чинеше дека блесокот на тоа злато е пронижувачки поглед на самиот ѓавол што ѝ ја грабна младоста, здравјето и среќата и сега сака да ѝ ја земе и последната сила.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Патем погодуваше дека повикот е бездруго во врска со синот, па ги вртеше во главата сите можности што можеле да се случат - од притвор заради тепачка до земање дрога на јавно место.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Деветте лингвистички конфигурации на филмот се напишани во форма на спирала со ротирачки дискови и се прикажуваат одделно меѓу секој од десетте “оптички дискови”, кои се вртат во круг. 182 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

- Оф, мамо, ми се врти во главата... Пак не ми е добро... - вели готов да заплаче ако се укаже потреба.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Почна да му се врти во глава мислата дека освен за дијамантот, старецот ќе го искористи и за други работи, за гатање судбини на други луѓе, од гатање може многу да се добие!

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Но, јастребот не го оставаше, се вртеше во круг околу него, крескајќи толку силно, што Еразмо пребледе, ја фрли вреќата и почна да бега – ни самиот не знаеше каде.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Кога навечер легнував на креветот, припивајќи се до ѕидот, целото мое тело трепереше од страв и тага; заспивајќи, се борев за воздух, за вдишување и издишување.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тие нејзини зборови ги слушав и кога не ми ги кажуваше; се вртев во затворениот круг опишан со „Ќе беше подобро да не те родев,“ сакав да се ослободам од тој круг и наутро посакував да влезам во кујната, како некогаш, кога мојата мајка ми подаваше врел компир, а јас седнував во аголот од собата, гледајќи ја како работи, и имаше многу такви утра во кои се надевав дека ќе можам пак така да влезам, и ќе ја прашам со што да ја искупам својата вина; во мене нешто можеби се надеваше дека мајка ми ќе ме пречека со оној некогашен поглед, и пак ќе бидеме блиски како некогаш; влегував во кујната но сега ме пресекуваше студенилото на нејзиниот поглед, грубоста на нејзините зборови, начинот на кој го заобиколуваше моето тело движејќи се низ просторијата, па прашањето застануваше во моето грло, остануваше таму и тогаш, и потоа; сакав да го повратам, да го исфрлам како што се исфрла расипано јадење, а тоа остануваше таму, како изгниена храна, но залепено за мене, одбивајќи да ме напушти, и јас го носев секаде со себе, како знак за ужасна вина која не си го знае злосторот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Долго го вртев во рацете тоа необично, чудно писмо, влажно, прозрачно, маглесто, на кое буквите му светеа со чуден сјај и од кое се теглеше конец- пареа и исчезнуваше во воздухот, од кое пафташе реа и миризма како од некој друг свет, како од некој друг живот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Го вртев во рацете и се чудев, зашто такво писмо, без печат, со букви што светеа со чуден сјај и од кое се тегнеше конец пареа и исчезнуваше во воздухот, од кое павкаше миризба, тоа писмо како да беше дојдено од некој друг свет, од некој друг живот. Зад живот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Ќе ги нас`скаше едни спроти други, а таа ќе се измиголеше и ќе се вртеше во дворот, ќе легнеше во собата од куќата на стопанот и до стариот кревет, ќе заспиеше во длабок сон.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Евтина светкава дискотопка се вртеше во средината на салата, а кога очите му се навикнаа на темнината, тој виде дека местото е полно со мажи, сите седнати по двајца-тројца во сепареа слични на нивните.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Особено ако умее да се издигне над политичкото милје во кое живее, допуштајќи си еден контрапанагиричен стил со кој ќе укаже на слабостите во општеството, како во колумната „Кругови“ од 19 јуни 2012, на Утрински весник, во која авторот нејзин го вели следново: „...и планетите се вртат во круг и ако од нив се одвои камен, тој неминовно паѓа зашто ја нема центрифугалната сила која ќе го држи.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Сепак во театарот сѐ се врти во круг и не дај боже да кажеш нешто што не смееш.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Мислев дека она што треба во мене да е страв станува дива болка од која ќе можам да се избавам далеку од ова чудно земјиште со многу жили во себе, негде на некое бачило запаметено од детството или од прикаските на тоа детство: во несоблазнет дом на недоразвиени јагненца до чии меки слабини топло се дише, бескрајно се сонува цутењето на праските и јаболкниците.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но врз мене сѐ уште лежеше парче темница во која Круме Арсов се преобрази во жив факел што со искинати писоци се врти во круг, паѓа на коленици и пак станува, и трча кон ветар.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ете нека биде 1:0 за мене еден за тебе нула Нулата повеќе потсеќа на круг Земјата и сонцето се вртат во круг И сите нешта, нели и животот потсеќа на круг час на горе час на долу.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Ништо не успеав да кажам, ги кренав рамениците, ништо не сфаќав, ама баш ништо, „Ако“, рече тој, „зборај, да видам али ми вртиш по скопски, ногу души вртат во зборо шом мрднат оттука“

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Но погледнете, какви глупости се вртат во неговиот замастен мозок!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тој добро живее, нели? Тој е среќен!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Кога ќе се поклопат прозорчињата, ја гледате оваа застрашувачка глава на мачка внатре и нејзините заби и очи се вртат во главата, потоа тоа брзо се гаси - за луѓето што ја сакаат мистеријата и незадоволството на поседување мачка, без обврска да ја хранат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Но, Светлана добро знаеше што сѐ се врти во главата на Рада на овие години.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Претседателот се врти во мачен круг.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

За повеќето врски, брачни и вонбрачни, знам и јас од приказните што се вртат во семејството, каде и јас сум туѓа, да речам дојдена, „кварљива“ категорија (сега си, утре не си), ама ова е институција, тука неговиот живот е заведен по датуми, со жени кои не се Н.Н., туку се со полно име и презиме.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

- Не знам, вели Здравко, нешто ме врти во мевот. Наопаку ми го врти мевот, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И одново го врти, го стега чепот. Таа го врти чепот, а мене ми се врти во главата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Значи, земјата ги поделила луѓето и сето тоа се врти во круг: луѓето ја делат земјата, земјата небото, небото светците, светците луѓето. И самиот човек е поделен.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Внимаваше. Околу него се движеше и трепереше долга поворка - нечујна, разбранета и жестока со својата притаеност: се свлекла од ѕидиштата да се врти во круг како сиво проклетство, колона во која несигурно се претчувствува нишање на румени женски колкови и студена вкочанетост на ликови готови, да обвинуваат за грев, сега кога тој, гревот, надоаѓаше со навев и се пробиваше нив многуте канали на свеста.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Јачеше. Крцкањето на сувиот 'рбет на колата и ударите на излижаните поткови останаа да се вртат во круг уште само во неговата свест.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Само една мисла му се вртеше во главата: дека мора да се наоѓа на ова место подолго отколку што мислеше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Неговите мисли постојано се вртеа во ист круг, како расипана плоча.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Успеа за миг да се воздржи (во тоа му помогна повикот по телефон; гласот од другата страна беше на Деница на која ѝ рече да се јави подоцна), а потоа тивко ја праша: „Која е таа жена која ви се врти во главата, а која, според она што можам да го разберам од вашево инсистирање, е инволвирана во случајот?“

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Мехмед паша погодуваше каква тропалка врти во умот на каурот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

- Гледаат и немаат старците - ете така, цел живот се врти во круг - животот врзан за стожерот среде гумното...

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Леле пуста јас! Благуслувена! врти во нејзината глава и не слуша што мели Танаскоица.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Денот го завршија пред ќумбенцето во просторијата кај Петра, поткаснаа од она што уште го вртеа во торбите, се напија и топол чај, а после Чана ја црпна мајка си и отидоа од другата страна на ѕидот да го дочекат сонот.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Петра благо се насмевна сакајќи без лафови да ѝ каже дека знае што врти во главата, оти малку или многу, сите знаеја, таа тоа гласно го изговори на гаковската станица, дека врзала семка од Доне во мешето.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Не слушнавме чкрапнување, ама го слушаме како вика Не пукна! и го врти во нас, во гроздот на прозорецот, го влечи чкрапецот.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Најширока е јамката во Качување и слегување во која калуѓерите без престан се вртат во круг, со оглед на тоа што бројот на степени пред враќањето во почетната точка е прилично голем. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 27

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

А, сега ми се чини, дека јас сум згрешила, дека ти не си чувствувал ништо, а само си се вртел во кругот на мислата, дали Баумгартен ќе ти ги даде тие грошеви за да избегаш.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Градот е убиец, градот е жртва во градот на асфалтот се пролева крвта стемнети муцки со дебели ланци со вишок на мускули, а шуплива црпка Секој втор млад е социопат да стигнеш до успех биди ти гад таксисти по улици со завршен факс и револуцијата влезе во климакс Бледи лица со насмевки тажни лица со брчки, осамени дами мочли со џипови глумат џет сет со луксузен стан заработен в кревет Крстот свети во темните ноќи од премногу пороци светат и очи и сите тука се сметаат за светци се вртат во гроб и нашите претци

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Се останува по старо џелатите станаа современи слободата е фрлена на колена чуствуваш духот е во зандани Едни злосторници заминаа но дојдоа нивните внуци џелатите се вртат во круг ги слушаш истите звуци Човештвото полека изумира светот е цел во метастаза а надежта остана во кутија се острат и неа да ја згазат Луѓето умираат во незнаење несвесни во илузорно постоење некои се мртви од раѓање а деновите им служат за броење Премногу животи одземени изгазена е совеста чиста премногу солзи пролеани а судбината остана иста

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Се вртеше во постелата возбуден, нервозен; се поткреваше одвреме-навреме и пушташе рака кон столот, ја пофаќаше празната кутија од цигари, ја отвораше, чинејќи му се дека не ја избарал добро, дека ќе најде некоја преостаната; пипкаше со прстите низ нејзината внатрешност како слепец, како болен човек што посега по некој спасоносен лек; ја гмечеше кутијата со сиот бес туткајќи ја во рацете.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Во екот на војната, таткото во проучувањето на јагулите во Струга го наоѓа оправдувањето на своите мечти за емиграција, но од Балканот на XX век, трансформиран во лавиринт од конфликтите и појавата на непреминливи граници, веќе не се емигрира, човек се врти во круг, се загубува, и семејството ветено за Америка, запира во Скопје, главен град на Македонија, на брегот на една река, Вардар.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Киселина Освен мажот кој го сакам, и песна која ми се врти во глава со денови, се останато околу мене се менува.

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

Како силно вртеше во мојата душа.

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

„Уживам кога ми се врти во главата“ рече таа и веднаш додаде дека изгледа оти ќе мора да седне.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Голобрадо и бледо, во широката излитена униформа како да е загубено, откинува синчец и долго го врти во прстите.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- За “Песоците” надвор од Драч ви кажував, нели?

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Не можела да ја усклади неговата изјава со она што самата го гледала. Тоа секако е прилично „влажен” изговор! Па, тој стварно тоа го направил.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Помошниците од оваа страна, на господинот Призрак, се викаат: Бедмен („човекот“ што настанува во соништата, или на психоаналитичарските каучи... - така се зборува); потоа доаѓа Мики Хаос (како и за Пајо Ентропија и Роџер Ребит, се претпоставува дека Мики им избегал на цртачите како вирус на лаборантите; други, пак, мислат дека Мики Хаос настанал под стаклено ѕвоно, изложен на влијанието од јаглерод, натриумови соли и графит, додека се симулирал Големиот Траскот...); третиот и последниот (но не на крајот од ланецот што се врти во круг!) е веќе споменатиот господин Јанус, кој скоро сигурно е човек, но со две глави, за разлика од Дипигус.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Таа жена ми рече дека тогаш почнало да ѝ се врти во главата и дека сакала да се онесвести.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тоа се трите главни помошници на господинот Призрак.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

После ќе се потуриш со водата и пак човек ќе се сториш. Ами како...

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Таксистот подголтнува по малку, веројатно си мисли „Што манијак примив во колава!“ и ги врти во главата насилствата врз неговите колеги што им се случија во последниве месеци.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Околните дрвја, белината на снегот, ѕвезденото небо почнуваат да се вртат во ритмот на лудечки валцер. – Вака ги ловам – кикотот неземен, а толку вистинит, опчинувачки танцува низ изместениот простор . . . еден, два, три . . .еден, два, три . . .

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Елен Лејбовиц Ce 29 mai 2001 Monsieur, En tant que citoyenne de la СоmmunаutЕurореnnе, јаvоuе que je suis souvent perplexe en voyant nos chefs dЕtаtѕ se runir pour trouver des solutions aux рrоblmеѕ de tant dаutrе nations. Ils ne mаtriѕеnt vraiment pas la situation lintriеur de leur propre pays, о les choses sont tout de mmе plus faciles, comment vont-ils la redresser chez les autres? Personnellement, je nаi me plaindre de rien. Mais il ne se passe pas un jour sans quоn entende parler de dysfonctionnements dans les entreprises, les tribunaux, les prisons, les hрitаuх, les соlеѕ, les transports ferroviaires ou аriеnѕ, lаgriсulturе, etc. Il est continuellement question de violence, dinѕсurit, de drogue, de scandales financiers et роlitiquеѕ Enfin, inutile de continuer lnumrаtiоn. Vous vous tоnniеz lаutrе jour que dans la Соmmunаut Еurореnnе une lettre puisse mettre un mois pour aller de Naples Bеѕаnоn. En rаlit, ce nеѕt pas si tоnnаnt. Le рrоgrѕ technique est une chose, et lhumеur des trеѕ humains сеnѕѕ bnfiсiеr de ce рrоgrѕ en est une autre. Dаbоrd, il est connu que la poste italienne fonctionne naturellement assez mal (dilettantisme des habitants?) et quеn France la grvе est une maladie chronique. Lаutrе jour, јtаiѕ donc Montpellier. Certaines rаlitѕ albanaises me revenant en mmоirе, je vous ai сrit une carte que јаi rаmеnе pour la poster de Frјuѕ, car Monpellier les centres de tri postaux tаiеnt, раrаt-il, en grvе depuis trois ѕеmаinеѕ Les trеѕ humains tаnt ce quilѕ sont, il nехiѕtеrа sans doute jamais de pays idаl, et ceci tаnt admis on peut соnѕidrеr que mаlgr tout, la Соmmunаut Еurореnnе est un lieu tout fait vivable et mmе, par certains aspects, аgrаblе. Mais de l se рrѕеntеr comme mоdlе pour les autres pays, et рrtеndrе rѕоudrе leurs diffiсultѕ, сеѕt une autre question!