Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Козарите внимателно слушаа, а на мигови сомнително вртеа глава, просто не можеа да веруваат на реченото во книгите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Но еве таа ја врти главата и го пренесува својот поглед и својата усмевка на мене, ме опфаќа сиот да не знам просто што да правам дури се слизга тој поглед по мојата скромна појава.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но никој не му врти глава.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Но тој молчи и не ми ја врти главата.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

— Кој знае! — се чуди Крсте и ја врти главата, ама и него го поколеба народната поговорка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тие што имаа огнестрелно оружје ги прегледуваа кремењето, чарковите, капсите, штракаа по десетти или педесетти пат дали работат нозете и петлињата на кремењачките и капсалиите, а тие што носеа секири, балтии, коси, крклизи — го остреа своето ладно оружје со егиња и ги вртеа главите, секој сакајќи да не дојде до употреба на ова нивно „оружје".

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Почна да ја префрла пушката од рака в рака да ја врти главата де на една де на друга страна и почна да го повторува она Атанас што му го зборуваше небарем одговараше пред учител, кој му зададе нов урок.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Ќе локнам каурска крв" — си мислеше Аќиф кога му ја вртеше главата на Толета.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Ќе си останеш, ќе си а прод'жиш, та дури и ќе а засилиш.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А кога мораше, просто си ја затињаше устата со раката и ја вртеше главата настрана, па и така чувствуваше непријатна миризма.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Еве да се предадеме, но ќе треба уште овде да се договориме како ќе се браниме на судот; барем едниот да излезе надвор и да им објасни на војводата и раководителите дека не сме криви и како попаднавме во оваа клопка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Веќе четири дена како се разгледува тој план.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Двајцата селани бавно почнаа да ги вртат главите еден кон друг.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Таа ја вртеше главата и си мислеше нешто.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Двајцата селани бавно почнаа да ги вртат главите еден кон друг.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

- Ама чудно! - ја врти главата Гошко и гледа во белата трага останата од авионот.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

И тоа што, како чистокрвен бел ангорски мачор, слухот не му беше совршен, така што понекогаш, кога ќе го викнеа, во зависност од ветрот, наместо да гледа во оној што вика, ја вртеше главата настрана, конечно неговиот изострен осет за мирис му помагаше за местоположбата.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Мајка му на Димка вртеше глава, чиниш кос е, и му се потсмеваше: - А јас поинаку ја знам таа приказка.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Долго време лепилото го викав иже јеси од што моите родители загрижено вртеа глава.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Остро ја врти главата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ама се стискаш, ја стегаш устата, не го пушташ каменот од под јазик. Ја вртиш главата и погледот го пушташ некаде напреку. Кај што ништо нема за гледање.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ми се налути што да не може повеќе. Нож и колеж. Само ја врти главата и фучи. Одвај му дојдоа козите да се смири.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Изгледа ја боли од моето стегање па ја врти главата кон мене, и обете се гледаме молежливо.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Еве ја солта што ја баравме, викам, а луѓе никаде нема. Ја вртам главата налево и надесно, вели, цело поле е празно.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Ја немам Уља за жена, ми вели Мирче, како до мртов човек да легнувам, вели и ја врти главата настрана.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ја вртам главата, во ограничениот мисловен свет на овој старец би ме обзела мачнина; само поради тоа го одбивам пијалакот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Мене ме назначи околијата и јас ги извршувам своите должности до крај, па дури и претерувам во заложбите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Стариот телевизор брмчеше на висечката полица, и луѓето, стуткани еден до друг, утешно ги вртеа главите.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

А и го сфати тоа како љубомора од Пипиле, кој порано ѝ фрлил око, но таа не му вртела глава, та едвај чекал да дојде Богдан за да му ја предаде пудлицата нему за која тој порано се грижел.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Ненадејно, и со оној вид на жесток напор со кој човек ја врти главата по перницата во ноќните мори, Винстон успеа да ја префрли својата омраза од лицето на екранот врз темнокосата девојка зад него.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Зафати сега Дукле со сила да ја храни, да ѝ приготвува најубаво јадење, да ја моли да јаде, но таа ја вртеше главата настрана не можејќи да го гледа јадењето, а ако Дукле ѝ ставеше во устата, таа ги стегаше усните и забите.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

— Ба, ба, ба, — ја врти главата агата и чури на чибукот дури „измокарката" служи кафе и ракија.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Дури таа вака си мечтаеше, раката ѝ врвеше по главчето горедолу, а наеднаш рачето на чупето го подигна гушалчето, ја пушти дојката и нежно, нежно го растегна малото устенце, гледајќи ја мајка си право во очи; пушти едно „гуу, гу, a? а?“ и почна да ја врти главата пак таму ваму: да ја лапне дојката.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Караулот отпоздрави и го прифати коњот, а Суљо отрча преку двор во конакот кај кадијата, оставајќи го караулот да го држи коњот и да ја врти главата зачуден, зборувајќи си за себе: бак! бак! Пак има нешто.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

– Викни го, Феруз, Арслан-ага нека дојде – нареди Мехмед и почна одново да ја разгледува Анѓа, да се чуди и да ја врти главата;

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Дине, онака сув, коскест, повисок од другите, црн како црниот ден, како црната кал долу, ја врти главата лево десно чиниш сега сосема си доаѓа на себе, како да се разбудува од некој долг сон што никако да го напушти па не знае дали ова е нешто ново во неговиот живот или оваа слика е стара и сега само му се повторува!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Занаетот го научи уште од дете, од татко му, и му навлезе во тајните; во почетокот му беше тешко: раце му се разрануваа од удирањето со чеканот, постојано му беа изврзани со крпи, но со време се извежба така што удираше со чеканот на глетото и без да гледа во него: можеше да разговара, да ја врти главата настрана, да фрли поглед било каде, а чеканот сам, непогрешно да удира на глетото и чивиите.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

XXIV Уште од рани зори луѓето во селото почнаа да ги буди лавежот на кучињата и некаков тропот; стануваа од постелата, ги лепеа очите на прозорците, излегуваа на чардаците и гледаа исплашено: колони војници врвеа низ селото; им светкаа шлемовите и оружјето на виделинката од зората; од сите сокаци се точкаа војници, а коњите што влечкаа тешко оружје, опрема, муниција и казани за јадење, врвеа по широкиот пат крај езерото; фрчеа коњите со носевите, збивтаа под теретот, чувствуваа жед и ги вртеа главите кон езерото што на утринското ветре шлапкаше бранчиња на брегот; од војниците избиваше пареа поднаведнати под тежината на ранците и оружјето; кучињата непрестајно лаеја и напињаа на синџирите да ги скинат; оние што беа пуштени, се втурнуваа кон војниците, но кога ќе добиеја клоца, ќе сквичеа, се тргаа настрана и продолжуваа да лаат.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Потоа пак, не дишејќи, ја врти главата и ја носи брадата сега над левото рамено и така ги заповторува вдишувањата и издишувањата доволно долго време.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Слушајќи ги овие зборови, Јагулче Дримски, видливо започна, во знак на немирење да ја врти главата.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Проедросот почна да ја врти главата и да ги шири рацете, гледајќи го Котета чиниш се чуди што да прави со овие што не му помагаат да им помогне.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

И ракија сум купил, и вино, се сме зготвиле за кумот... Ајде.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

ТЕОДОС: Ама зошто, може да ме извалка... (Сиот се тресе од гнасење. Го држи детето и ја врти главата наназад.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Таа не ја врти главата, не ги упатува очите на лево, оди само напред, полека, полека, не ја ни чувствува тежината на ќеркичката, ама во нејзината глава се сместува последната куќичка, онаа што со пар прозорци гледа на долната улица, а само со еден на оваа по која сега чекорат.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

ја знаеш приказната за штркот и штрчицата, ме прашува, кажи ја, му велам, некој ѝ ги заменил јајцата на штрчицата што ги лежела, вели, а кога јајцата се испилиле, вели, штркот видел дека испилците не се негови и почнал да ја врти главата над гнездото, над голиштарците, и само штракал со клунот, замавнувал како човек што се крсти, вели, штракал и се гледал во испилците и во штрчицата, вели, а потоа викнал и други штркови да го видат срамот, вели, и тие ја истерале штрчицата настрана и долго штракале, се договарале за потаму, вели, и после ја викнале штрчицата назад и почнале да ја тепаат со клуновите по глава, вели, так, так, так, а таа само стои, а потоа ги отепале и голиштарците нејзини, вели, ги кренале високо и ги отпуштиле озгора;