Исти пароли, исти зборови, многу зборови, кои умот го хранат со верба и со омраза; исто и се исто и така катаден за да се врежи длабоко во свеста и тоа така за да се избрише потсвеста.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Таа адреса ѝ се врежала длабоко во паметта - ѝ се чинеше дека и ноќе би можела да познае дали писмото е од Крстан.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)