врати (гл.) - вее (гл.)

И веќе никого не познава за да му прераскаже Колку сонца и колку месечини памети, Отаде кои мориња и луњи и отаде кои боишта и копја Се враќа Веејќи се како црно знаме низ времето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)