ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Она што сега ќе се случи, мора да е она најсветото -: она што го познавав и повлеков - како што творецот би го впил во себе својот свет.

Не, тие, недораснати за сопственото бивство (како Dasein), потонаа, се впија во неиздиференцираната маса на народното бивство (како некаков Volksein).

Полузатворените, светнати очи на Сашка маѓепсано, страствено се впија во огледалото.

Господарот брзо се сврти. Неговиот поглед крвнички се впи во Аргир и како со клинец го пронижа. Но само за миг.

Но соочени со сивата реалност ова е невозможно. Тука е контрастот.

Сите сетила се отворени за да ја впијат во себе магијата на страста, како патување низ некои други димензии, непознати и езотерични простори.

Можеби вакви ретки чудникави предмети го придружувале нашиот малку подалечен предок, патрицијот, додека со поглед впиен во морскиот бескрај одново и одново се враќал од своите патувања кон ветената земја.

Господе, господе, почна отец Иларион да шепоти и да ѝ се потргнува од рацете, но допирајќи го своето лице до нејзиното, и тој почувствува возбудливи трпки по снагата и почна да ѝ се припива со целото тело, да ја разгрнува мантијата, да се распетлува, и во мигот кога требаше со целото свое тело да ѝ ја почувствува врелината на нејзината кожа, кога ја заграби со рацете да ја впие во себе - таа исчезна како да беше дух или демон, му остана прегработ празен, а од прозорчето задопира грозен кикот, гракчење на гавран или на нечистиот, исмејувајќи го што го доведе до оваа бедна состојба, што вака го понизи и го огреши.

Господе, господе почнал отец Иларион да шепоти и да ѝ се оттргнува од рацете, но допирајќи го своето лице до нејзиното почувствувал возбуда по снагата и почнал пополека да ѝ се припива со телото, да ја разгрнува мантијата, да се распетлува, и во мигот кога требало да ја зграпчи, да ја впие во себе - погледал кон прозорецот, чул нешто, се исплашил, викнал Боже спаси ме и избегал надвор.

За миг беше чувство дека телот на Инес е толку етерично што би можел да го впие во своето тело така што на крајот да остане со нејзината облека во рацете.

...затоа овие текстови настанати колку што е можно повеќе во процесот на сопственото ослободување од дистанцата ги чувствувам како разоткривање на мојот пат кон новата проза па ја молам почитуваната редакција да ги прифати како мој предлог во поттикнувачката дискусија што започна да се води на страниците од вашето значајно литерарно гласило... искрено свој, зошто ги сакам кроки цртежите или како да се претрча тревогата од разделбите ...сочноста на зрелиот плод впиена во белината на хотелските соби сокот од нутрината излиен попатно танц фигури во постелината во воздухот допира против вечноста летот на недопуштената цигара кон езерото жарот и водата во неподносливоста куса и жешка средба...

Сега слушај: ноќе ги отворав очите да те видам сета, да го впијам во себе целиот твој грев кој уште не постоеше.

Сликата на раната есен длабоко се впи во него.

Млак бол, распливнат во неговиот тил и некај да се впие во него како болот на осакатениот палјачо.

Беше една мечка, што можеше да прими во своето огромно тело уште неколку негови зрна и да ја впие во себе сета нивна придушена бол, но беше и една погодена мечка, што можеше да чекори и да продолжи кон него со една не толку тврдоглава решеност, со сета крвава трага, што веќе ја оставаше по снегот.

Тој поглед беше просто зачекнат, впиен во неговиот тил, а еднаш сосема јасно откри дека тука, на десетина чекори од него, веќе сноват и сите други издолжени прилики, на кои можеа да им бидат здогледани дури и нозете како пречекоруваат.

„Почнав од првата ѕвезда. Ја впив во зеницата, и таа, светлечки гулаб, затрепери, ги рашири крилјата, потоа се нурна кон мене. Ги заклопив очите.

Нѐ погледна со еден чуден, длабок поглед, со кој прелета преку сѐ што ја опкружуваше, како да сакаше сѐ да впие во очите; мајка ми, нас, кујната, дрвениот плафон, печката, прозорецот, вратата низ која пред малку излезе татко ми, онаа истата преку која самата таа, заруменета од средбите со него, полна со радост, го внесуваше садот со пресното млеко што во топлите квечерини го носеше Јон.